ÖTESİ

Yusuf AKSOY

*

can nerdeyse

kavgası ile beraber

yaşam oradadır

bir kedidir belki o

soğuk kaldırımlarda

hiç fark edilmeyen

ya da boğazında kirli bir urgan ile

yerlerde idama sürüklenen bir köpek

saçları dağınık bir kadındır belki o

tuzaklanmış sokaklarda hedef olan

sınırı çizilen kuytularda nefesiz bırakılıp

cinsiyete isyan eden bedenine çarpı konulan

belki de

utanmaz, arlanmaz sessizliğimizde

yüzü Gazze’nin çığlıklarına dönük

vaha da açan bir kızıl güldür o

güneşin ve ayın ışığı altında

bir bir vurulan kardeşlerimizin inadına

kanayan yaranın acısı dinmezse

sızısı deler geçer sayısız kalpleri

teslimiyet ışık hızında örgütlense de

hafıza kuşların kanadında olacak hep

esirliği yenmenin faili olamazsak

birbirinin üstüne basarak tepinen

ya da çırpınarak var oluşunun

peşinde asalakça sürünen yanımız

elimize ayağımıza sarılarak

çoğaldıkça tükenecek

her canlıyı onurlu kılan adalet için

çırılçıplak çıkma vakti değil mi

beklemekten yorgun meydanın orta yerine

meydanın orta yeri düşlerden kopan hayattır

ötesi manamızdan arınmış çukur