ÇİÇEK OL VE SESİNİ BUL!

Hasan GÜLERYÜZ

*

Çiçekleri anlamakta zorlandım ve onlara hayran oldum. Bir dağın yamacında, bir ormanın içinde, bir taşın yalağında telaşsız, önyargısız, hilesiz var olmak gülümsemek! Anlayamayacağımız bir büyüklük!

Konficyus, “Tanrım bana çiçek dolu bir bahçeyle, kitap dolu bir ev ver!” demişti. Ve ben bu sözü çok sevmiştim. Yıllar sonra onun bir isteyici, dahası bir dilenden gelen dilenci olduğunu düşündüm! İçim acıdı. O sözü bir daha kullanmadım.  Her halde “Çiçek dolu bir bahçe oluşturacağım, büyük bir kitaplık kurmalıyım,” diyor olmalıydı.

Çocukluk yıllarımdan beri akan bu söz kulağıma küpe oldu. Hayal edemeyeceğim bir kitaplığım olurken, çiçeklerim olmadı. Hanımın çiçeklerini gözlüyor, izliyor, kokluyor ve biraz da kıskanıyorum. Kitaplığın yanına bir de atölye ekledim. İlkokul yıllarımda, küçük bir bavulum vardı. Onu takım sandığı yapmıştım. Bir küçük gorc (ahşaptan iskemle), önümde bir ağaç kütük ve ona çakılı bir demir örs. Elektrik, çakmak tamirleri, kola kutularından kumbara yapıyordu. Sonra bu bende bir atölye tutkusuna erişti.           

Çiçek yetiştiren adam olmayı isterdim. Yetmeyeceğini, çiçeklerin dilini, saklı sırlarını anlayan ve dahası çiçek olmak gerektiğini anladım. Kendi sesini duyamadığın, yaratamadığın sürece, kendi tohumunu çimlendiremediğin sürece çiçekleri anlayamazsın ‘çocuk!’ sesi düştü içime, bilmediğim bir ormana daldığımı anladım…

Ve dünya, madde yapısıyla evrenin bir parçası! Dünya, yer altı, yeryüzü, gökyüzüyle büyük bir orkestra ve tiyatral bir oyun…  Hep müzik, hep hareket, renk renk desen desen ve müzik eşliğinde şamanik bir çimlenme!

Ben ne söylüyorum ve ne oynuyorum? Yoksa bilmeden, anlamadan, “çözümleme” ve “bireşim” yapmadan mı yaşıyorum? Eğer öyleyse, yaşamıyorum. Yaşayıp yaşamadığımı da bilmiyorum! Galiba ben bir papağanım! Bilmediğim dilin şarkılarını söylüyor, gözyaşı döküyorum: Acımla kavruluyorum!  Oysa böcekler kurguları, renkleri, desenleri, sesleri ve eylemleriyle dünyanın oyuncuları. Onlar mevsimlere göre şarkı besteleyen, söyleyen, oyun oynayan, mutlu çocuklar…

Ya sen?   

Sen, sen olmak için çiçek ol, sesini, orkestradaki yerini bul, besteni yap ve şarkını söyle, dünle beraber,  ‘bulanmadan, donmadan’ evrenle ak!…   09/04/2025