YİNE de GİTME

Sessizliğin karnından düşüyorsun ansızın

Ya da seken bir kurşunun omzumu sıyırışından

Uzun oldu

Ölü taklidi yapmaktan vazgeçip

Sakalımda üşüyen öpüşlerini anımsamakla başlıyor

Gülüşünde kaybolan gözlerini buyur ediyorum tenime

Dört bir yanımda yankılanırken sesin

Ellerin, çiçeklerin

Kokun uzayan saçlarıma karışıyor

Suç ortağı oluyor kış geceleriyle

Dolunaydan artakalan yakamozlarsa

Dudağına diline

Her harfin hakkını veriyor nefesin

Etimi delip geçiyor

Tek korkum

Duyulacak diye

Hızla çekiyorum içime

Söz ettiğim gecenin en karanlık yeri

Ilık göğsünde gökyüzünü dişlerken ruhum

Kara bulutları aklar buluyorum kendimi

Durup dinlenişim

Sönen ateşim

Kıyıya vuruşum sabah oldu diyedir

Yine de gitme

#zeliş