VAKTİ YOKTU SEVMEYE

Vakti Yoktu Sevmeye

*

Niyazi UYAR

---

İlk gençlik yıllarında

Meydan okurdu dağa taşa.

Umut taze, inanç taze, bellek tazeyken,

Adamıştı inancına!

Vakti yoktu aşka!

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye…

Duygusuz değildi, hem de hiç!

Yüreğinin mini minnacık bir uçuranı vardı,

Kıvır kıvır sarı saçlı.

Candı, canandı o.

Sevmişti yürekten,

Hem de en yürekten…

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye

Her an, her saat, her dakika

Yanında, yönünde olmalıydı…

Olmadı, olamadı,

Vakti yoktu onun.

Yapacak, yapacak çok şey vardı daha!

Güneş doğmamıştı en güzelliğiyle,

Yeşil, en yeşiliyle

Yeşermemişti daha.

Mavi, mavilerin mavisinde değildi,

Yapacak çok şey vardı daha!

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye!

Yapacak çok şey vardı daha!

Gün, o gün değildi.

Eli eline değemezdi daha.

Vurmuştu sevisini

Kırk katlı çelikten zincire,

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye.

Ay oldu, yıl oldu.

Çok yıllar oldu

Geçip gitti yalnız

Geçip gitti onsuz!

Gün oldu, yıl oldu.

Çok yıllar oldu, geçip gitti,

Derin bir özlem içinde.

Gün oldu,

Günler oldu, çok yıllar oldu,

Geçip gitti, onsuz!

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye…

…

Bir gün

Bir yol üstünde

Sangadak karşılaşıp göz göze geldiler!

Ne o,

 Ne o,

Diyemediler bir merhaba,

Baktılar, sadece baktılar,

Kızarmış nara benzeyen yüzlerle.

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye.

Ahların derini,

En derini çektiler sessiz!

Diyebilselerdi bir kez,

Seviyordum seni,

Hem de canımdan çok,

Diyemediler…

Geçip gitti yıllar, haybeye!

Vakti yoktu sevmeye,

Vakti yoktu sevilmeye…

…

Köçekler…

Köçekler oynayıp geçti çoktan,

Yürü git, durma,

Yürü git, bekleyenine,

Evli evine,

Köylü köyüne,

Yürü git,

Evli evine, köylü köyüne…

-Şiirin seslendirilmiş videosunu izlemek isterseniz TIKLAYIN-

*

Temmuz 2024 / Salihli