NEDEN

yaşamadan ölmelere hesap mı sorulurmuş

soruyorum

''Neden!''

gel zaman git zaman değil

bunlar boşlukta eriyip yiten sayısız an

hal böyleyken

sonunda ünlem işareti olan bir

''Neden!''

bırakıyorum bizi doğuran sayıya

sararıp dökülürken yapraklar

tostoparlak

hoop altın çanak

kanadı kırıldı hep

yaşamasız kaldı

başıboştu

onca yuvarlanışa

''Neden!''

bu kaçıncı

bir ''Neden!'' de

ölü doğumların altına sürüyorum

bulutsuz gökyüzü

rüzgar afilli

gözümüze dolan toza toprağa

''Neden!''

yengilerimizin yakasına bir

''Neden!''

iliştirirken

yenilgilerimizin ayak ucuna kıvrılıyor

sinsi sinsi gülüyor onlarcası

''Neden!''

dilimi kırıyorum sonra

hızlı bir savruluş

kalbimiz çiçeklerden

alaca karanlığa denk geliyor

eşref saati değil

sondan bir önceki keser sapı kafalara

''Neden!''

barışa gülüp geçenlere

dostluğu yoksul

insanlığı yavan

ovadan dağ doğuran çığırtkanlara

hay ben topunuzun ocağına

''Neden!''

şimdi sana

nerede bahar

hani aşka

kızılcık şerbetinin zamanı gelmişse

şarap çanağıma

''Neden!''

#aydogmuszeliha