*Okuyorum Yazıyorum – Nail Uyar, Klaros Yayınları, 1. Basım, Mayıs 2023
Yazarlık sürekli okuma disiplinini gerekli kılar. Bu bir yerde sanatlar arası etkileşimin gereğidir. Okuduktan sonra ortaya çıkan yazma eylemi ise kitaptan kalanı okurla paylaşmakla ilgilidir.
Daha çok öykülerinden tanığımız Nail Uyar da yakın ve uzak çevresinden yansıyan kimi kitaplar hakkında içtenlikle yazmaya çalışmış. Tanıtım ve denemelerin yanı sıra bir de gezi yazısının yer aldığı Okuyorum, Yazıyorum yapıtı üç bölümden oluşuyor: Kitap Tanıtımları, Denemeler, Gezi...
Yazarın on sekiz tanıtım yazısına konu olan ilk bölümde Fehmi Salık beşer, Ahmet Günbaş, Fatma Türkdoğan ile Oğuz Tümbaş ikişer, Şenol Yazıcı, Selçuk Oğuz, Mehmet Genç, Mehmet Taşar, Duran Aydın, Ramazan Turgut ve Cazim Gürbüz birer kitaplarıyla masaya yatırılmış.
İkinci bölümdeki denemeler, “Çocuklarıma Öğütler, Ölüm ve Ölümsüzlük, sanatçısına Eziyet Eden Devlet ve Bu Kavga Niye?” başlıklarını taşıyor.
Gezi bölümünün başlığı ise oldukça uzun: Makedonya Gezisi ve Emperyalizmin Yok Ettiği Uluslararası Struga Şiir Akşamları…
Yazarlarla ilişkin çevreyi konu ederken, yakın zaman öncesi yitirdiğimiz Çiğli’nin ışıklı portresi değerli öğretmen-yazar Fehmi Salık’ın aynı zamanda Uyar’ın da öğretmeni olduğunu belirtelim. Saygıyla, değerbilirlikle ortaya çıkan öğretmen-öğrenci ilişkisi zamanla usta-çırak ekseninde yazarlık ilişkisine dönüşmüş. Fehmi öğretmenin seçkin varlığı her yönüyle yolunu aydınlatmış Uyar’ın.
Tanıtım yazıları arasında özellikle ilgimi çeken iki yazardan haberdar etmeliyim sizi. Biri, zamansız bir ölümün çarklarında yitirdiğimiz şair Mehmet Genç; diğeri, iğneyle kuyu kazar gibi Enver Gökçe hakkında belgesel bir kitap oluşturan öğretmen-yazar Ramazan Turgut!.. Turgut’un kitabı Bir Gözüm Eğin’dedir adını taşıyor. Ne yazık ki çile çıdam bir çalışmadan büyük ölçüde haberi pek yok okurların. Umarım Uyar’ın dikkat çeken yazısından ve kitabın ikinci basımından sonra gerçek değerine erişir Turgut’un ince emeği.
Enver Gökçe sevgisi yazarı da etkilemiş olacak ki, Denemeler bölümündeki “Bu Kavga Niye?” adlı yazıda da Enver Gökçe’nin “Uy Kirpi Kız” başlıklı şiirini kılavuz olarak kullanılmış.
Yazı içi günlüklerle ilerleyen Makedonya gezisini okurken, onca yer ve mekân sonrasında sessiz bir mekâna işaret edilerek, sözü Struga Şiir Akşamları’nın yapılmadığına getirmek hayli burdu beni. Sanki oraların taşına toprağına işlemiş anılarda kalanlar. İnsanlık bir kez barışını yitirdi mi en güzel yaratılarını çiğneyip geçiyor ardı sıra. Durup dururken bir şiir festivaline son vermek de kuşkusuz aynı kapıya çıkıyor. Geçmişteki kirli didişmelerden kalan kötü izler kalıcı olarak silinmedikçe böylesi sıkıntılar süreceğe benzer.
Okuyorum Yazıyorum’da biriken ayrıntıların gözden geçirilmesi dileğiyle…
Comments