MEMLEKET SARMALI

memleketimde hüzünlü olur

tekil akşamlar

gece dinmez bir ağıt

ağustos ortası kar yağar bağrıma aniden

şubat ortası alevler sarar baştan aşağıya

donup kaldığında gözlerim

rüzgar usulca gelir sarmalar

tepeden tırnağa hasret

hasret mevsimsiz

hiç yalnız bırakmaz

gidenler şafağa dek sızı olur her yanımda

sabah karanlık sinmiş olur güne

inmez duvarlardan yarımın suretleri

ah ne de zordur

elimizden kayıp gidenlerimizi tutamamak

dili tutulmuşçasına gözlemek geceden geceye

dayanmak sorumluluğum yener beni

kendinde akıl eğilir yavaşça

sarılır sızıdan vurulmuş yerime

yürüyüş devam eder usuldan

hüznü bahçelere saçarak

barikatlarda gecen ömrün

gülümseyişi yükselir sonra

acıdan süzülerek ağır bir şiir olur

kımıldamayan güne kucak açar

bağıran suskunluklara pusula

akıp giden yıllara mayıs olur

olması da gerekir zaten

başka türlü olmaz ki, olmaz