Masalın İzbesi

Zeliha AYDOĞMUŞ

*

Kirli

Bulanık bir su gibiydi zaman

Yediyi on geçiyordu

Duydum gökyüzündeki bulutların

Üzerimden yalın ayak geçişini

Tüylerim ürperiyordu

Dokunuşundan bildim

Saçlarımı dağıtan

Etimi buran

Rüzgarın terleyen eliydi

Nefeslerde kışı çağıran güz lekesi

Hangi düzlüğe çıksak

Yaşadığımız an kırılgan

Kaç ölüm vardı

Kaç doğum

Gözyaşlarımızın tuzu

Ehlileştirmiyordu dilimizi

Gel zaman git zaman

Sevginin rengi attı

Aşkın kimyası ihtiyar

Geçmişin bugüne

Bugünün yarına öfkesi hep diri

Ki bundan sebep

Leyla'ların ve Mecnun'ların koynunda baldıran zehri

Pilota sorsak

Ne kadar duyar

Ne kadar anlar gökyüzünü

Ve yeniyetme miço denizi

Biz yaşamı değil

Mutluluk

Yarınlar sarsın bizi