MANŞETTEN VERİLSİN

an gelir zaman anlamını yitirir

değiştiği gibi

dönüşür her şey

toprak ısınmadıysa

el ayak çözülmez

mevsim aynı

söylenen söz uymaz ritme

otlardaki hışırtı sıkıcı

kör dövüşü ertesi her sevişme

kısır döngü üzere

her ölüm vakitsiz

gökyüzü kara çarşaf

peçesi gerilmişse gözlere

yolunu şaşıran azgın nehir

ve sorun

yaptığımız ölü taklidi

vakitsizlik değil

failimiz

gigabyte/ı düşük dahili belleğimizdir ki

basiretsizliğimiz manşetten verilsin

çarşaf çarşaf örtülsün üzerimize

öldüm ölüyorum derken

oracıkta bir bakış fırlatmalı

ufuk çizgisine

parlayan son yıldızın suç ortaklığına

kızılın karanlığa çentik attığı

o son kimse/Siz' liğe

can çekişme anı

ve imkansızsa da

dokunmalı

yırtmalı

başka bir şey değil

namluya sürülü isyan yine

akıl tutulmasında

bilinç düzeyine

güneşe sıvanan gecedir gece

#zeliş