KEDİ TIRMIKLARI

Kara bir bulut yığını oldu

Çağ yıkıldı üzerimize

Sayısızdı zulüm

Ölüm sayısız

Kerpeten dişlerde kan lekesi

Kaplan bakışlar öfkeli

Yine de ışığa yazıldı sözler

Sözler ki insanlığından

Çok sevmekten mecnun...

ÖĞRENDİM

Ne kadar oldu? Oldu, çok oldu...Öğrendim uzaktan sevmeyi, yanmayı, sönmeyi...küllerimle savrulurum bir zaman, iyi bilirim ağız dolusu yazgıya, kıvrıla kıvrıla uzayan yollara sövmeyi.

Telaşem, alınganlığım geçti. Yaşam, ömrüm, gün ve bitimsiz gecelerimin iç edilişi...yine de harabe değilim eskisi gibi.

Saymadığım gibi gidiş gelişlerini, ömrümün törpüsü kendimden; hesaplayamadım, henüz bilmiyorum aramıza kaç doğum kaç ölüm girdi.

Bir de o var, artık saatlere kurmuyorum kol, bacak ve ellerimi. Anladım; aşkım, yüreğim eskidikçe anlardan anıları ayıklayacak, şiirlerce yazacağım ömrün hafızasında yer edişini.

Bilinç dahilinde bir örüntü bu, öğrendim uzaktan sevmeyi...

İmza: Ben, yani öyle diyorlar, eksik etekli.

#zeliş