KAÇIŞ

Yusuf AKSOY

*

En Narin dalları kırıldı

hürriyete en uzak diyarların

en Narin cana kıyıldı

sustu kıpırdayan ne varsa

çağın ruhunu korku zannederek

terk-i diyar etmesin de

ne eylesin canı sökülüp atılan

nereye gülümsesek

gülüşlerimiz orada düşüyor

ensemize yapışan kara ur

sinir uçlarımızı kanatıyor

nereye dokunsak

kan fışkırıyor

hangi ağaca sarılsak

kalbine bıçak saplanıyor

diri diri yakılıyor bedeni

hangi kediye miyav desek

taşlanıyor, patileri yakılıyor

hangi köpeğin başını okşasak

gün ortası boğazlanıyor

cümle alem canlarıyla yakılıyor

hangi tezgahta ter döksek

terimiz orada kalıyor

sokaklar bildiğimiz

sokaklar değil

her sokak başında

cellatların tuzağı

her sokak başı kan gölü

tir tir titriyor

sokakların sakinleri

gözleri gözlerimizde

boğazlanma sırasını beklerken

gözlerimiz kandan kör oluyor

kanlı, kirli eller

bizim boğazlarımızda aslında

canına kıyılan biziz gerçekte

ve susan yine biz insan yığını

yığın ne işe yarar

birbirinin üstünde

tepinir durur

sonra toprağı da utandıran

enkaz olur

hani çöpe bile atılamayan

hangi sokaktan geçsek

bedenimiz sorguda

hangi sokağa yönelsek

kimliksizlik suç

hangi dili konuşsak öteki düşman

öteki el sallayamaz

zihnine dikenli teller batar

aymaz bir çağda

güvercinler menzildeyken

kimi, neyi sevsek

düşman izimizi sürüyor

kıpırdayan her can tehlikede

mezbahaya çevrilmiş

hayattan kaçma vakti geldi artık

körlerin, sağırların

ölülerin dünyasından

kaçalım, kaaaç

kaaaç kaçalımmm

ölümü mükafat sayanların

bedenini ayaklar altına serenlerin

utanç yurdundan kaçalım

ardımıza bakmadan yarına bayrak açalım

“Başka bir dünya mümkün”, diyoruz ya

kalbimiz daha fazla tekmelemeden göğsümüzü

hafızalarımız çürümeden

kavga ile var olan düşlerimiz

demansa sürgün edilmeden

sığamadığımız sığınaklardan

koşup kaçalım

ve indirelim aşağıya

göğe emanet ettiğimiz

usumuzdaki ve kalbimizdeki dünyayı