FADİME Y. KAROĞLU
*
İstanbul, ah İstanbul!
Adın, nice olayın ve güzelliğin yankısı,
Beni içine almazsın, ben de sana karışamam,
Hep uzaktan izlerim Boğaz’ı,
Bir yabancı gibi geçerim sokaklarından.
Oysa seni bilmeyen var mı?
Galata’nın taşlarına sinmiş eski ayak sesleri,
Bir zamanlar kuleye tüneyen kuşlar,
Şimdi gökdelenlerin camlarında kayboluyor.
Seksen iki milyonun kalbinde tek bir ad,
Ama her yürek başka bir İstanbul taşır.
Kimi bir martı çığlığında bulur seni,
Kimi eski bir sokakta, taş duvarlarda…
Ben,
İstanbul’un kıyısında bir yolcu,
Sana varamadan,
Hep uzaktan bakarım.
Commentaires