İNCİNMESİN

Kehribar bakışlı akşamüstlerinde

ne hoştur ezgilerin dalgalarla dansı

halatları hiç bağlanamayan

yorgun kayıkların denizinde

bu yakanın anasonu dert süzerken

nane sinmiş uzo neşeye davettir

gizlice kıskanır dalgalardan mahrum kalan

gördüğünde aynı masadaki dert ve neşeyi

uzaklığın çığlıkları dolu şişeler

neden vurmaz kıyılara

ya da çoktan ele geçti de

beden kör, sağır mı oldu

o yüzden midir gri rengi sabahların

İzmir’in gözlerinden başka

hangi derinliklerinde saklıdır

turunç kokulu kış akşamlarında

kekik ve yosun kokan göçmen aşkları

tarumar olmasın uyanık düşler

sarı sıcağa uzanan mevsimlerde

zeytin yağına bandırılmış

taze somun kokusundaki özlem

tanığı olsun herkes sımsıkı kavuşmanın

vicdan kollarını köprü yapsın akıntılarda

tek yurtsuz nefret geçemesin oradan

incinmesin gayrı zeytin dalına asılı bakışlar