HİÇ SEVMEDİLER

Yakıp tüm kimliklerimizi dünyaya bir de salt insan olarak bakmaya karar verdiğimizde, sağ sol, ön arka demeden, o'izm, bu ya da şu'izm ayrımına girmeden yürüdüğümüzde, her şey değişecekti belkide...Belkide her şey iyiye güzele doğru evrilmeye duracaktı böylece.

Aslında yapılacak şey, takip edilecek izlek bu kadar açık seçik ortadayken bir türlü yapamadık bunu, yani bir türlü saf halimizle katkısız insan olamadık. Peki neden?

Bu soruyu ciddi anlamda soruyorum. Gerçekten nedir bir türlü aramızda pay edemediğimiz, alıp veremediğimiz ne? Tuttuğumuz futbol takımı maçı kaybetse karşı takımın taraftarlarına, oy verdiğimiz parti seçilemese karşı partinin seçmenlerine sözlü ya da fiziksel anlamda saldırır dururuz. Örnekler çoğaltılabilmekle birlikte asıl soru şu; neden?

Biz bu şekilde zorbaca olaya yaklaştığımızda ne oluyor, sonuca etki ediyor mu bu tutumumuz? Ya da etki etti diyelim ve sonuç bizim çıkarımıza uyacak şekilde değişti, hayatımıza kattığı nedir, onca kırıp döktüğümüze değer mi gerçekten!

Aslında onlar çok uzun zamandan beri kendilerinden başlayarak:

HİÇ SEVMEDİLER

Bir balığın denize doymazlığı

Bebeğin anasının memesine kanmazlığı var serde

Yaşam dediğin nedir ki

O hep aşkla ilgiliydi

Hep içimizde bir yerlerde

Doğduğumuzu bilmesinler

Öldüğümüzü görmeyecekler

Ne gam

Onlar dünyayı

Onlar insanı

Çiçek çiçeğe yaslanmış baharı bilmediler

Sincap, kaplumbağa ve tavşanca

Omuz omuza ağaçtan ormanları yok onların

Kapıları kirli, kapalı ve paslı kilitler

Şarkıları da yok

Onlar kimseyi nihavent makamında sevmediler

#zeliş