HENÜZ

Siren sesleri bastırıyor henüz

ayakların sayılamaza çoğaldığı

yerlere serili gölgeler artarken

-yer utanç ibadetinin yeri

yer, perişan ediyor beş duyuyu-

sağa sola gezip durarak

yolu bilmezden gelen gözler

kör olur kuytu karanlıklarda

sokakta dilini yutmuş zavallı

eve gizlendiğinde nefessiz mahluk

kendine hiç, ele muhtaç köle olur

yıkılırsan kaldırıma

kaldırım acımayacak

ama çocuklar üzülecek

çocuklar utanarak üzülecek

hele bir kaldır başını da güneşe bak

gökyüzüne uzan sonra elele tutuşarak

henüz vakit varken şuradaki yarına