HAYAT GÜLÜŞÜNDE

Yusuf AKSOY

*

gün ortası kararan

ağlamaklı kentimizde

cümle alem seni aradı

vakit bilinmez tüm zamanlarda

hayat, senin yeşil gözlerinin

gülüşünde atıyor çünkü

kıyamazdı doğa sana

nergis narinliğinde bedenin

dört mevsim açan tomurcuklar gibidir

nereye baksan kanatlanıyor

yaralanmış tüm kuşlar

sabahları geçtiğin

okul yollarındaki halsiz güller

gülüşünle geçişini bekliyor

kıpırdanıp uyanmak için

köşelere sinmiş

sokakların sessiz canları

sesinle ısınır

bakışınla miyava dururlar

sokağımızın Patisi seni bekler

çılgınca taklalar atmak için

şakımazlar yeni bestelerini

sen gelinceye dek

penceremizdeki kumrular

hele Nohut ve Hamur

bir sabırsız oldular ki sorma gitsin

mamayı ve suyu unutarak

kapıda görülmeni beklediler

saatlerce anne tedirginliğinde

yoksul semtlerden koşup gelen

umuda yabancı okuldaki çocuklar

açılan kapıların ardındaki

gülüşünü beklerler

bilemedikleri umut

senin gelmende saklı demek ki

buğulanan yeşil gözlerinde

sakladığın damlalar

bizim gözlerimizde pınar oldu

işte o yüzden

bırakmadın ellerimizi

gözlerin

limanları tuzaklanmış

derin sularda 

yaşama kaçanlara

yakamoz

yorulmayı hiç hak etmeyen

kalbin

annelerini yitirmiş

her dilden çocuklara

uç uç böceği her daim

senin olduğun yerde

bahara doluyor

tüm yorgun kalpler

hasta yatağına

asla sığmaz gülüşlerin

koşarız hep ardından

ardımıza bakmadan

sevgilim, kalbin

kalbimin en hassas yerinde

yarın ne yapalım biliyor musun

seher vakti kırları sırtlanıp

sırtımızı rüzgara vererek

gelincik yüklü ovalarda

uçurtma uçurmaya gidelim

sonraki gün de susmuş şehirlere inat

dağların zirvesinde ateş yakalım

sonra hayatı kucaklarcasına

sımsıkı sarılalım altımız birbirimize