Hadi SEV

Bizim Olsun

yağmurlar bizim olsun

eylül ve o tatlı hüzün

aşk bizim

sarılar tuturuncular ağlarken

seni getiren

beni götüren

kıvrıla kıvrıla uzayan yollar bizim olsun

belki bir yayla evi

belki ağaçların son yemişleri

sarmaş dolaş

ılık ılık eserse lodos

sevmenin böylesi

asaleti bizim olsun

ayın her hali, ışıltısı

çıplaklığında aşka çağrı

bizim

sarmışsa gökyüzünü

yıldızlar ve haylazlığı

çıtırdayan dallar

şarap ve ateş bizim olsun

belki çıldırmış kalp

ya da rüyasına çiy düşmüş bir sabah

sonbaharda aykırı iki bahar

eylül bizim olsun

ıslak zamanlar

yağmur bize

aşk bizim olsun

İnsanız ya her şey, sevmek bile insanla başlar.

Hani o aşkla sevdiğin zamanları; deli divane olduğunu, bir bakışa, bir duruşa aşerdiğini hatırla. Ruhundaki o paslı kilit kırılmış, iyiye güzele dair ne varsa zincirlerinden boşanmıştır artık ve hiç olmadığın kadarsındır yaşamda...Gökyüzünü yeryüzüne kavuşturmak deseler, o bile ihtimal dahilinde.

Çiçeklerin hepsini, ağaçları, hayvanları ve tüm yaratılmışları bir başka görmeye başlarsın, açılmıştır üçüncü gözün...Kutlayıp kutsamalısın kendini. Her şeyi bir başka dilde sevmeye adanmıştır yüreğin; aritmetiği yoktur, denklem kuranlarınki bilimsel içerik giydirilmiş, makro boyutta birer palavra.

Artık sen duaları, dilekleri, ağzından çıktığı an makbul, kutsanmış bir varlıksın. İnsan ancak böyle sevebildiğinde başlar güneş kara bulutları yırtmaya, azgın fırtınalardan sıyrılmaya ve nihayet güz dallarına, kış ayazını bitimsiz baharlarla kuşatmaya. Zalimin zulmü olsa ve dimdik karşında dursa, tepeden tırnağa isyan kesilirsin ve tereddütsüz, hiç olmadığın kadar İNSAN!

Hadi sev!

Zeliha AYDOĞMUŞ