Günaydın Dünya

Teknoloji dünyasının içinde hiç kimse kimseyi gerçekten sevmiyordu artık.

İçinde duygu olmayan yaldızı dökülmüş kelimeler saçılıyordu uluorta.

Sevgiler, selamlar kuyumcu terazisinde dirhemle tartılıp karşılığında sahte bir tebessüme öpücüğe karşılık dağıtılıyordu.

Güneş ışıkları sönmüş eski bir volkan gibi arada bir ışığını gösteriyor gri beton binalar arasında kayboluyordu.

Bir çocuk inatla her gün evreni sevgiyle boyamaya kuş seslerini çiçekleri doğayı ama en çok insanı güne uyandırmaya çalışıyordu.

Evrenin gürültücü martıları bile artık şakımadan uçuyor, çocukların attığı taşla kanadı kırılan güvercin uçmuyordu.

Çiçekler rengi parlak kokusuz bir şekilde cansızmışçasına açıyordu.

Yorulmuş vaz geçmişti küçük kız.

Ta ki bir serçe geldi penceresini çaldı.

Minicik gagası ile şakımaya başladı.

Pencereyi açtı yüreğinden güldü kız. Gül uyandı uykusundan gülümsedi kıza. Gülümseyince en güzel kokuları yayıldı bahçeye.

Diğer çiçekler de bu gürültüye uyandı tomurcuklarından sıyrılıp açtılar.

Gülümsedi küçük kız tüm çiçekler kuşlar sokaktaki kedi hepsi gülümsedi.

“Hey günaydın tüm dünya” dedi küçük kız.

Sokağın başından işe giden kadın , okula giden çocuk gülümsedi. Gülümsedi dünya.

Tebessümü kendisine saklayan adam, hiç gülmeyen kadın gülümsedi.

Bulutların arasından bu gürültüye uyanan güneş mahmurlu gözlerini açtı.

Neler oluyor burada dedi.

Işıkları değdi çocuğun saçlarına güldü çocuk.

Bir tebessüm bulaşıcı olmuş tüm dünyayı gülümsetmişti.

Uykusundan uyandı kadın gözlerini ovuşturdu.

Dışarı baktı güneş daha doğmamıştı. Kalktı pencereyi açtı. Tebessümle selamladı çiçekleri kuşları.

Güneş gözlerini kocaman açtı gülümsedi. Çok gürültü yapıyorsunuz dedi. Ama uykusundan uyanmıştı bir kez. Işıkları değdi işe giden insanlara, okula giden çocuklara, evrene gülümsedi güneş gülümsedi dünya.

Oysa bu kadar basit dedi kadın sevgiler de sevinçlerde bulaşıcıdır.

Sen gülümsersen gülümser seninle dünya.

Semihat Karadağlı /15.10.2019 /İzmir

Fotoğraf: Semihat Karadağlı