GÖÇÜK ALTINDA

Niyazi UYAR*

1923 Ruhunu kaybedince tükenişi yaşıyoruz.

Çaresiz kalmak, yutkunmak, söylenmesi gerekeni içine gömmek… Bugünler işte o günler.

Milletçe çok büyük acılar içindeyiz: Hatay, Gaziantep, Malatya, Adıyaman, Adana., Diyarbakır, Urfa, Osmaniye, Kilis, Elazığ... Binlerce insanımızı kaybettik, yüzbinlerce insanımız evsiz barksız... Söylenecek çok, hem de o kadar çok şey var ki...

Hiçbir yetkinliği, birikimi olmayan hırsız, katil müteahhitlerin yaptıkları evler insanların mezarı oldu. Biz bu acıları 1999 yılında da yaşadık. O depremden gereken dersi çıkardık denilerek "doğal afet sigortası fonu" oluşturuldu. Fonda toplanacak paralarla insanımızı güvenli binalarda oturtmaktı amaç. Oluşturulduğu yıldan beri fonda hatırı sayılır bir meblağ toplandı, toplanmasına toplandı da ne oldu sonuç?

Acı, gözyaşı, yıkım, ölüm, ölüm, ölüm... yine bize kaldı...

Akıl ve bilimin rehberliğinden uzaklaşınca, hepimiz göçük altında kaldık, Güneydoğu depremindeki yurttaşlarımız gibi…

Pozitif ilim okumuş, pozitif ilmin öğretim üyesi biri, üstelik de fizik profesörü. Diyor ki, “Deprem, bina değil, Allah öldürür!” Bir diğeri diyor ki, “deprem bölgesine mobil mescit…

Aklıma mukayyet olmam lazım...

Biz daha çok göçük altında kalırız, böyle etkili, yetkili yetkililerimiz olduğu sürece…