GENÇLİK VE GELECEK

Yusuf AKSOY

*

Toplum olarak içinde bulunduğumuz dönemde üzülecek, dert edilecek, çok sayıda olumsuz olayla karşı karşıyayken son hafta içinde üç üniversite öğrencisinin intiharı ve Zeren Ertaş isimli bir öğrencinin de 'ihmal' olarak iddia edilen bir asansörün düşmesinden dolayı ölüm haberi hepimizi derinden sarsmıştır.

İntihar eden üç öğrenciden ikisi Eskişehir’deki üniversitelerden R.A. ve S.N.R., bir diğeri ise Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesinden S.T. adlarındaki öğrencilerdir.

İntihar eden öğrenciler ve Aydın’ın Efeler ilçesinde bulunan Kredi Yurtlar Kurumu (KYK) Güzelhisar Kız Öğrenci Yurdu’nda arıza yapan asansörden çıkmaya çalışırken asansörde sıkışarak hayatını kaybeden Zeren Ertaş’ın ailelerinin ekonomik durumlarının iyi olmadığı bilgilerine rastladık. KYK Yurtlarındaki gerekli yatırımların, iyileştirmelerin yapılmaması, denetimsizlik, sıradanlık orada kalan genlere eziyet etmekten başka bir anlam taşımıyor. Bu Kamuya ait bu yurtlarda kalan öğrencilerin ekonomik durumu iyi olmayan ailelerin çocukları olduğu bilinmektedir. Yoksul ailelerin çocuklarına reva görülen bu yurtlarda öğrencilerin sağlıklı bir barınma, beslenme ve çalışma ortamında olmadıklarını tekrarlamanın bir anlamı yok diye düşünüyorum Bu acı gerçek yıllardır bilinmektedir. Bu yaşananlar kesinlikle kader değildir. Gençliğe verilen değerin bir göstergesidir maalesef.

T24’de üniversite son sınıf öğrencisi Zeren Ertaş’ın babası: ''Benim çocuğum karıncayı dahi incitmeyecek bir çocuktu. Bu şekilde ihmal sonucunda olduğu için daha çok yaralıyız. Sizden ricam budur. Çünkü ben devlete inancımı kaybettim şu anda. Ben çocuğumu devlete emanet ettim ama devlet benim çocuğuma 25 gün bakamadı. Benim çocuğum yandı, biz yandık, başka çocuklar yanmasın. Ancak bu, dilek ve temenniyle olmuyor.'' sözleri duyuldu, şeklinde haber yapıldı.

İntiharların temelinde yoksulluktan kaynaklı yoksunluk, umutsuzluk, karamsarlık, çaresizlik, güvensizlik gibi duygu ve düşüncelerinin olduğu bilinmektedir. Derin olumsuzluklar yaratan bu durumlarda kişilerin dayanma gücü sıfırladığında telafisi mümkün olmayan acı olaylarla karşılaşılmaktadır.

Durkheim intihar vakaları ile ilgili :” …sosyal bağların ve toplumsal bütünleşmenin kaybının yalnızlık hissini ve intihar oranını artırdığını düşünülebilir.” demektedir. Burada da İfade edilen nedenler politiktir. Eşit yurttaşlık hakkının olmaması dolayısıyla haklara herkesin aynı oranda erişememesi, gelir dağılımındaki dengesizlikler, işsizlik, güvencesiz çalışma hayatı gibi insanı ve emeği değersizleştiren sınıfsal uygulamalar huzursuzluk yaratmaktadır. Toplumun önemli bir kesiminde yaratılan bu mutsuzluk, çaresizlik ve umutsuzluk genç bireyleri daha çok etkilemektedir. Buradan çıkış yolu elbette ki vardır. Toplum; iyi ve mutlu bir yaşam koşulları için itiraz hakkını kullanmaktan çekinmemelidir. Eşit haklara ulaşmanın önündeki tüm engellerin kaldırılması için tüm demokratik, yasal haklar kullanılmalıdır. Beraberinde, onurlu bir insan olarak varlığını sürdürebilmek için demokratik insan hakları çerçevesinde meşru tutum ve davranışlar için de ortak akıl ile hareket edebilmenin yollarını bulunmalıdır.

Türkiye Cumhuriyeti’nin 100. yılını kutladığımız bu günlerde gençliğin hayatını çalan ve geride kalanlara kahır azabı yaşatan sorunların çözümü için mutlaka ciddi adımlar atılması gereklidir. Yoksa: “Ey yükselen yeni nesil! Gelecek sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yükseltecek ve yaşatacak sizsiniz.” diyerek Cumhuriyeti gençlere emanet eden, Cumhuriyetin kurucu önderi Mustafa Kemal Atatürk’ün emanetine değersizlik ortaya çıkacaktır.

"Cumhuriyet sizden 'fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür' nesiller ister." sözünü Atatürk laf olsun diye söylememiştir. Gençliğe olan borç ertelenecek olan bir borç değildir. Gençlerin yurdundan umudunu kesmediği, yaşama dört elle sarıldığı bir Türkiye mümkündür. Onların emeklerine, düş ve düşüncelerine saygılı; özgür, güvenli ve güvenceli bir gelecek sağlamak ertelenemez acil bir görev olmalıdır. Aksi taktirde içi boşaltılmış yüzyılın geleceği tehlikeye girecektir …