Charles Baudelaire

Kuğu

Victor Hugo'ya. I Andromakhe, sizi düşlüyorum! O çayı, Acınızın sınırsız görkemiyle dul iken Işıldayan zavallı ve hüzünlü aynayı, Yalancı Simoeis’i, gözyaşıyla beslenen, Bolluk getirdi hemen verimli belleğime Tam geçtiğim sırada ben yeni Carrousel'den. Eski Paris yok artık (bir şehrin biçimi de Çabuk değişir, yazık! bir faninin kalbinden). Ancak zihnimde kalmış barakalar mevkii, Kurulmak için hazır çadırlar ve kalaslar, Camlarda parıldayan bir yığın eski püskü, Ve otlar, bataklıkta yosun tutmuş kayalar. Orda vardı eskiden bir hayvanat bahçesi; Orda gördüm, bir sabah, soğuk gökler altında İş saati, çöplüğün meydana getirdiği Çıt çıkmayan havada karanlık bir kasırga, Orda gördüm, kaçmıştı kafesinden bir kuğu, Kaldırıma sürterek perde ayaklarını, Beyaz teleklerini yerde sürüklüyordu. Susuz çay yakınında açarak gagasını Yıkıyordu, asabi, tozda kanatlarını, Ve diyordu, yüreği dolmuş doğduğu gölle : “Gök, ne zaman gürlersin? ne zaman yağarsın, su?” Bu bahtı kara, garip ve uğursuz söylence, Bazan bir göğe doğru, Ovidius’u andırıp Göğe doğru, alaycı, zalimcesine mavi, Gergin boynu üstünde aç başını uzatıp Tanrı’ya sitemlerde bulunuyordu sanki! II Paris değişiyor, ne ki hiçbir şey değişmedi İç dünyamda! Saraylar, yapı iskelesi, taşlar, O eski mahalleler, benim’çin alegori, Ve taştan daha ağır bende aziz anılar. Ve Louvre’un önünde de bir imge ezer beni: Çılgın haliyle büyük kuğuyu düşlerim, ki Sürgünler gibidir o, hem gülünç, hem de yüce, Ve dinmez bir arzuyla kemirilmiş! ve sizi, Andromakhe, büyük kocanın kollarından Düşmüş pespaye hayvan, ellerine Pyrros’un, Boş bir mezar yanında esriyip boyun kıran, Hektor’un dulu, yazık! karısı Helenos’un! Düşünüyorum, zayıf, veremli zenci kızı, Tepinerek çamurda fersiz gözle arayan. Afrika’nın kaybolmuş ceviz ağaçlarını Sisin sonsuz duvarı arkasında yer alan; Asla bulunmayacak bir şeyi yitireni, Ve boğulurcasına gözyaşı dökenleri Ve Acı emenleri, tıpkı dişi kurt gibi! Çiçek gibi kurumuş sıskacık öksüzleri! Ve böylece zihnimin sürüldüğü ormanda Eski bir Anı üfler borudan nefesini, Düşünürüm o yitik tayfaları adada, Tutsak ve mağlupları!... ve daha nicesini!

* Kötülük Çiçekleri (kitabından)

*

Charles Pierre Baudelaire

(9 Nisan 1821; Paris - ö. 31 Ağustos 1867;(Paris),

Fransız şair, deneme yazarı ve sanat eleştirmenidir. 19. yüzyılın en önemli Fransız şairlerinden olmasının yanı sıra, Edgar Allan Poe'nun eserlerini çeviren öncü sanatçıdır. En ünlü eseri olan lirik tarzdaki Kötülük Çiçekleri'nde; 19. yüzyılın ortalarında Paris'te yaşanan hızlı sanayileşmenin, güzelliğin doğasını nasıl etkilediğini yansıtan şiirlerine yer vermiştir. Baudelaire'nin son derece özgün nesir şiir tarzı; Verlaine, Rimbaud ve Mallarmé... gibi kendinden sonraki dönem sanatçılarını da oldukça etkilemiştir.

Hayatı

9 Nisan 1821'de Paris'te doğdu. Mutsuz bir çocukluk geçirdi. Babası 1827'de öldü. 1839'da okuduğu okuldan disiplinsizlik yüzünden atıldı. Hukuk öğrenimi görmeye zorlanan Baudelaire, buna başkaldırarak Quartier Latin'de bohem bir hayatı seçti. Burada frengiye yakalandı. 20 yaşında Hindistan'a gitmek üzere yola çıktı. 1842'de Fransa'ya döndü. Sonradan metresi olan Jeanne Duval ile tanıştı. Babasının mirasını aldı ancak bu parayı hesapsızca harcadığı için ailesi miras hakkını geri aldı.

1846'dan sonra Kötülük Çiçekleri kitabına girecek şiirlerini yazmaya başladı. 1847'de Edgar Allan Poe'yu keşfetti ve eserlerini Fransızcaya çevirmeye başladı. 1848'de Fransız Devrimi'nde devrimcilerin yanında yer aldı. 1857'de Les Fleurs du Mal (Kötülük Çiçekleri) (Elem Çiçekleri) kitap olarak yayınlandı, içindeki altı şiir kamu ahlâkına aykırı bulunduğu için Baudelaire hakkında dâvâ açıldı, satanist olmakla itham edildi.

1860'ta Yapay Cennetler'i yayınladı. Bu eserde de uçlarda gezinen bir kişilik sergiledi. Bir tür otobiyografi olan Apaçık Yüreğim üzerine çalıştığı ve 1862'de "Paris Sıkıntısı" adıyla düz yazı şiirlerini yayımladığı sırada frenginin yan etkileri giderek kendini daha fazla hissettirmeye başladı. İki yıl kaldığı Belçika'dan dönüşünde felç olan sanatçı, 31 Ağustos 1867 tarihinde Paris'te 46 yaşındayken öldü.

Mezarı Paris Cimetière du Montparnasse'dadır.

Yaşadığı dönemde kurulmakta olan modern Paris'in metropol yaşantısı üzerine inşa ettiği edebiyatı ve eleştiri yazıları modernist estetiğin habercisi sayılır. Şiirlerini derlediği Kötülük Çiçekleri (Les Fleurs du Mal-1857) ve Paris Sıkıntısı (Le Spleen de Paris-1869), Rimbaud'dan Mallarmé'ye, Yahya Kemal ve Cahit Sıtkı Tarancı'ya kadar pek çok şairin çarpıldığı, 20. yüzyıl edebiyatının en etkili kılavuzları olur. Gerek klasik geleneğe, gerekse egemen çağdaş zihniyetlere karşı isyanı ve gerçekliğe kafa tuttuğu imgelemi, zamanında şiirlerinin yasaklanmasına kadar varan düşmanlıklar uyandırır. Sonradan bu başkaldırı ve imgelem, avangard sanat ve edebiyatın çekirdeğini oluşturacaktır.

*

KÖTÜLÜK ÇİÇEKLERİ

Kötülük Çiçekleri,Kitap, 1857, Fransa

*

(Orijinal adı: Les Fleurs du mal), Charles Baudelaire tarafından yazılan kitap. Gerek Fransız edebiyatı'nda, gerekse dünya edebiyatında çok önemli bir yeri vardır. İlk olarak 1857'de Fransa'da yayımlanmıştır.

Eserdeki şiirlerin ana teması genel olarak melankoli, şeytan ve erotizm üzerinedir.

Eserin ilk baskısı temel olarak 5 kısma ayrılmıştır:

• Spleen et Idéal (Melankoli ve Mükemmeliyet)

• Fleurs du mal (Kötülük Çiçekleri)

• Révolte (İsyan)

• Le Vin (Şarap)

• La Mort (Ölüm)

İlk baskının yayımından sonra, şair ve yayıncıya, İkinci İmparatorluk rejimi tarafından eserin "toplumsal değerleri aşağılaması" nedeniyle dava açıldı. Bu davanın sonucunda Charles Baudelaire 300 Frank para cezasına çarptırıldı.

Eserdeki 6 şiir, Fransa'da 1949'a kadar yasaklandı. Bu sırada Victor Hugo kitaptaki "Le Cygne (Kuğu)" adlı şiirin yazın dünyasına yeni bir soluk getirdiğini açıkladı. Temyizin sonucuyla 1861'de 32 şiirin daha eklendiği, yasaklanan 6 şiirin kaldırıldığı ve yeni bir kısmın; "Tableaux Parisiens (Paris Tabloları)" dahil edildiği 2. bir baskı yayımlandı.

Charles Baudelaire'in ölümünden sonra 1868'de önsözünü Théophile Gautier'nin yazdığı ve bazı yayınlanmamış şiirleri içeren 3. bir baskısı yayınlandı.

*

KAYNAK; Vikipedi

*

Derleyen, Düzenleyen: Aycan AYTORE