CEMRE

Yusuf AKSOY

*

Hep kuşatmaları sevdim

yürürken mavinin koyulaştığı

grinin siyah beyaz olduğu

başlangıcı çok öncelerden

bitişi olmayacak zamanlarda

gün elini bırakmaz bir sevgili

yaşa yaşayabildiğin kadar

ne gece var günümde

ne tufan sahra gönlümde

 hep kuşatmaları sevdim ben

 bahar kokusu geldikçe odama

 çiğ düşmüş sabahlarda

 yeşil bir yaprak olur gün

 güle uzanırken

 tüketemediğim

 dağ esintileri

göz kamaştıran kristal örtü

 taze başak kokuları

 nazlı yağmur damlaları

 birleşip çağlayan oluyor

kucaklıyorum sımsıkı

 sarmaşığı oluyoruz yalnız ağacın

hava su ve toprağa

 yılda bir düşerken cemre

 bir gülüşünü hatırlamayla

 sayılamayacak kadar düşüyor

 tüm coğrafyama cemreler