HİKAYELER

Yüreğinizi ısıtacak, en karanlık günlerinizi aydınlatacak ve yüzünüze, ömür boyu orada kalacak bir gülücük konduracak hikayeler okumak insana can katar. Sevgi, nezaket, bağışlayıcılık, umut, cesaret, bağlılık, cömertlik ve inanç dolu öyküler. Özellikle de sevgi, gerekli yitimler, saygı ve değerler hakkında dersler veriyorlarsa, insanın elindeki en güçlü öğretim araçları olabilirler.’’ Bizim çocukluğumuzda televizyon bile yoktu ‘’dediğimde nasıl zaman geçirdiğimizi soranlara muhabbet vardı diye cevap veriyorum. Toplumda aranan ,sevilen, etrafına ışık saçan bireyler olmuşsak bize anlatılan öykülerden kendimize ders çıkaracağımız mesajları doğru anladığımız içindir. Soğuk kış gecelerinde, soba başında ısınırken büyüklerimden dinlediğim bir öyküyle pazar gününüze renk katmak için kralın oğlu ve çoban kızının hikayesi ekliyorum...

Bir zamanlar bir Pers kralı varmış,” diye başladı Büyükannem. “Bu kralın bir oğlu varmış. Oğlan bir çobanın kızına âşık olmuş. Krala gidip söylemiş bunu; o kızla evlenmek istediğini de eklemiş sözlerine. Kral, ‘Sen benim oğlumsun,’ demiş, ‘ben ölünce sen kral olacaksın. Nasıl olur da bir çoban kızıyla evlenmek istersin?’ Oğlan da kızı sevdiğini ve ileride onu kraliçesi olarak yanında görmek istediğini söylemiş babasına. Kral oğlunun kıza karşı duyduğu sevgiyi Tanrı’nın bir isteği olarak görmüş ve ‘Peki,’ demiş, ‘bir haberci gönderip kızı senin için isteteceğim. Haberci kıza gidip bu isteği ilettiğinde kız, ‘Kralın oğlu ne iş yapar?’ diye sormuş. Haberci, ‘O kralın oğludur,’ demiş, ‘hiçbir iş yapmaz.’ Kız cevap olarak ‘Bir iş yapmayı öğrenmesi gerek,’ demiş. Haberci de kızın dediklerini krala iletmiş. Kral oğluna, ‘Çobanın kızı senin bir iş yapmayı öğrenmeni istiyor,’ demiş. ‘Hâlâ onunla evlenmek istiyor musun?’ Oğlan, ‘Evet,’ demiş, ‘bir iş yapmayı öğreneceğim, örneğin buğday saplarından hasır örmeyi.’ Sonra oğlan üç gün içinde renkli süsleme motifleriyle hasır örmeyi güzelce öğrenmiş. Haberci yine yola düşmüş, kızın evine giderek kralın oğlunun yaptığı hasırları göstermiş. Kız bunları görünce haberciyle birlikte kralın sarayına gitmiş ve kralın oğluyla evlenmiş.

“Kralın oğlu bir gün Bağdat sokaklarında gezinirken karnı acıkmış. Temiz bir lokanta görünce içeri girip bir masaya oturmuş. Fakat o yerde hırsızlar ve katiller hali vakti yerinde olanlara tuzak kuruyormuş. Kralın oğlunu kaçırıp bir zindana atmışlar. O zindanda başka zenginler de varmış. Kötü adamlar zindana attıkları insanlar arasında en şişman olanı öldürüp en cılız olana yediriyorlarmış. Zevk için yaparlarmış bunu. Gencin Pers kralının oğlu olduğunu bilmiyorlarmış. Zindandakiler arasındaki en ince yapılı olduğundan genç adam sağ kalmış.“Bir gün kralın oğlu kötü adamlara bir beceriye sahip olduğunu, buğday saplarından güzel hasırlar yapabildiğini ve bunların iyi para getirdiğini söylemiş. Adamlar hemen öbek öbek buğday sapı taşımışlar zindana; genç de oturmuş üç günde üç güzel hasır örmüş, sonra adamlara gösterip bu hasırları Pers kralının sarayına götürürlerse kralın hasır başına yüz altın vereceğini söylemiş. Kral hasırları gördüğünde bunların kayıp oğlunun elinden çıkmış olduklarını anlamış. Gelini olan çoban kızı da hasırlara yakından baktığında desenlerin arasında Pers dilinde yazılmış yazılar olduğunu görmüş ve yazıların kocasından bir haber taşıdığını anlayıp durumu krala iletmiş.“Ve kral hemen kötü adamların bulunduğu yere askerlerini göndermiş. Askerler katilleri ve hırsızları öldürüp zindandakileri kurtarmışlar. Böylece kralın oğlu sağ salim babasının sarayına dönüp karısına, yani çoban kızına kavuşmuş. Oğlan karısını görür görmez önünde diz çökmüş. ‘Sevgilim,’ demiş, ‘sağ kalmamı sana borçluyum.’ Kral da gelini olan çoban kızından hoşnut kalmış.

Hikayenin sonu mutlu bitti diye sevinmenin yanı sıra günümüzde hangi mesleği yapacağına karar veremeyen gençler, yeteneklerini fark edip sevdikleri işi yapmalarını dilerim.Hayatını devam ettirmek için sahip oldukları ya da öğrenecekleri işler için sadece istek ve çaba gerekli. Sevgiyle yapılan her iş insanı mutlu eder. Mutlu olun, mutlu kalın…