YUSUF ERBAY
*
- Emekçi Kadınlarımıza-
Hüzünden kopup gelir mutsuz gelinlerin gülüşü.
Beyaz bir kırbaçtır ve kanlı izler bırakarak gökyüzünde,
Kazanan erkeklerin yanağında patlar.
Yerini sevmeyen çiçekler gibi solgun gelinler,
Her sabahı umutla bekler, her akşamı korkuyla karşılar.
Ana olarak doğduğunu unutur, yaratıcı “rahmi” taşıdığını unutur,
Unutur yeryüzü mabedinin gerçek sahibi olduğunu.
Sesleri yalnızca ağıt olup çıkar gün yüzüne.
Gurbete gidene, askere gidene, geç gelene, hiç gelmeyene.
Bozkırda çilenin tarifidir gelinler.
Tarlanın tozunda, bahçenin çamurunda, pınarın başında.
Çocuk yaşta ana, genç yaşta dul, kırkında ihtiyar.
Evlattır tutundukları tek dal, evlattır varlık sebebi.
Evlattır ana, evlattır yar.
Ömür boyu yansın diye evlatların meşalesi,
Gözlerini süsleyen göksel ışık sönüp gider.
Bozkırda hüznün tarifidir, hayatın başka tarifini bilmeyen gelinler.
Ömürden alacaklı giderler.
Comments