Bir Kadın Bekliyor Beni

Walt Whitman

*

Bir kadın bekliyor beni, her şeyi içeren bir kadın, hiçbir eksiği olmayan

Gene de her şey eksik olacaktı cinsellik olmasaydı, ya da güçlü erkeğin ıslaklığı olmasaydı.

Cinsellik her şeyi içeriyor, vücutlar, ruhlar,

Anlamlar, saptamalar, lekesizlikler, incelikler, sonuçlar, duyurular

Şarkılar, buyruklar, sağlık, gurur, analık gizi, döl sütü,

Bütün umutlar, iyilikler, armağanlar, bütün tutkular, aşklar, güzellikler, yeryüzü tatları,

Bütün hükümetler, yargıçlar, tanrılar, bütün ardndan gidilen insanları dünyanın,

Bütün bunları içeriyor cinsellik, kendi parçalan olarak, kendi doğrulayıcıları olarak.

Cinselliğinin tadını bilen ve utanmadan söyleyen erkeği severim,

Cinselliğin tadını bilen ve utanmadan söyleyen kadını severim.

Duygusuz kadınlardan uzak tutarım kendimi,

Beni bekleyen kadınla gidip kalacağım, sıcakkanlı kadınlarla, beni doyuran kadınlarla,

Beni onlar anlar, beni geri çevirmez onlar,

Görüyorum, tam bana göreler, onların güçlü kocası olacağım.

Onlar benden bir milim bile aşağı değil,

Yüzleri parlayan güneşle, esen rüzgârlarla yanık,

Etlerinde eski kutsal uysallık var, güç var.

Yüzmeyi, kürek çekmeyi, ata binmeyi, güreşmeyi, ateş etmeyi, koşmayı, vurmayı, geri çekilmeyi, ilerlemeyi, dayanmayı, kendilerini korumayı biliyorlar,

Onlar dürüstlükte en yüce olanlar – sessiz, açık, en iyi davrananlar.

Sizi bağrıma basıyorum, kadınlar. / Sizi bırakamam, size iyilikler getiriyorum,

Ben sizinim, siz benimsiniz, yalnız kendimiz için değil, başkaları için de,

Sizin bedeninizde nice yiğitler, nice şairler uyuyor,

Benden başka hiç kimsenin dokunuşuyla uyanmaz onlar.

Ben geldim, kadınlar ilerliyorum,

Sert, kaba, iri durdurulmaz bir kişiyim, ama sizi. seviyorum,

Gereğinden fazla yakmam canınızı,

Bu Devletler’e uygun oğullar, kızlar yaratacak erkekliğimi boşaltıyorum size, yavaş dolgun kaslarımla bastırıyorum, Yeterince geriyorum kendimi, yalvarıp yakarmalara aldırmam,

Nicedir içimde birikeni size doldurmadan geri çekilemem.

Durgun ırmaklarımı size akıtıyorum,

Sizin içinizde gelecek binlerce yılı kucaklıyorum,

Size kendimin ve Amerika’nın en sevgili aşılarını aşılıyorum,

Size bıraktığım damlalardan ateşli, atletik kızlar gelişecek, yeni sanatçılar, müzikçiler, şarkıcılar,

Sizden olan çocuklarımın da çocukları olacak sırası gelince,

Bol bol verdiğim aşkımın karşılığında kusursuz erkeklerle kadınlar isteyeceğim,

Onların da başkalarıyla birleşmelerini bekleyeceğim, bizim şimdi birleştiğimiz gibi,

Onların boşaltacağı sağanağın meyvelerine de, şimdi kendi boşalttığım sağanağın meyvelerine güvendiğim kadar güveneceğim.

Sevgi dolu ürünlerini alacağım doğumdan, yaşamdan, ölümden, ölümsüzlükten, şimdi böylesine sevgiyle diktiklerimin.

Walt WHİTMAN

(Çeviri: Memet Fuat)

Walt Whitman

31 Mayıs 1819 - 26 Mart 1892

*

ABD'li şair ve yazar. Ailesi çiftçiydi. Dört yaşındayken New York’un Brooklyn semtine taşındılar. Ev geçimine katkıda bulunması gerektiğini 11 yaşında anladı ve okulu bırakıp çıraklıklara başladı (1830) . Bir matbaada çalışırken dizgiciliği öğrendi. Kendini yetiştiren okumalarla doğa vergisi şiir-yazı yeteneğini besleyip güçlendirmek olanaklarını buldu, küçük bir taşra gazetesinin (Long Islander, 1838-1839) yazı ve yönetim işlerini üstlendiği zaman 21 yaşındaydı.

Brooklyn’de yayımlanan daha etkin bir gazeteye yazar oldu (Daily Eagle) , kısa sürede de yönetimini üstlendi (1846-1848) . Yaşamının başlangıç dönemlerinde yeterli bir ilgiye kavuşmamış olan Whitman’in bu dönemdeki ürünleri neden sonra derlenip başlanacaktır. Bu yıllarda Shakespeare'in oyunlarından tatlar almaya, İtalyan operalarını izlemeye, güzelliklere düşkün özgürce bir yaşam sürmeye başlayabildi. Kendini yetiştirmede yararlandığı kaynakları buldu: Kutsal Kitap, Homeros, Dante, Ossian, Walter Scott, Goethe, Cariyle, Emerson vb.

Gazete yazılarıyla köleliğe karşıt, işçi haklarından yana, özgürlük savaşçısı, yoksullara yalan, insanca koşulların özleminde ülkücü bir çizgi izledi. Kısa süre New Orleans’ta çalıştı. New York’a dönünce yaşamı yazı yetiştirmekle, geçim parasını babasının marangozluk işine yardım etmekle (1851-1854) , ilk şiirlerini yayımlatmakla (New York Tribune, 1854) , köleliğe karşı direnenlerin gazetesi Freeman’a gönüllü hizmetle geçti. Sonunda ilk şiir derlemesini bastırdı: Leaves of Grass (Çimen Yaprakları 1855) . Bu kitap okurun ilgisini çekmeyince ilk basımında yalnızca 94 sayfa olan kitabını, yeni ve özgün eklemelerle 384 sayfaya çıkartarak ertesi yıl aynı adla yeniden yayımlattı (1856) .

Yaşı geçtiği için cephede değil hastabakıcı olarak askeri hastanelerde çalışarak yurduna hizmet etti (1862-1864) . İnsan acılarını gözlemekten gelen yürek burkuntusuyla savaş şiirleri yazdı: Drum Taps (Trampet Sesleri) 1865. Bu küçük kitaptaki savaş acısıyla barış özlemlerini dile getiren ürünleri de ana kitabının 4. basımına ayrı bir bölüm olarak ekledi (1867) . Savaşın bitişiyle Lincoln’ün ölüm yası birlikte geldi, Washington’da İçişleri Bakanlığının Kızılderililerle ilgili bölümünde bir memurluğa geçtiyse de çabucak uzaklaştırıldı (1864) . Yandaşlarının desteğiyle bu kez Adalet Bakanlığında küçük bir görev aldı (1864-1874) . Arada şair düzyazılarını kitaplaştırdı: Democratic Vistas (Demokratik Görünümler) 1871. 1873’te kısa bir süre bir inme, annesinin ölüm haberiyle birlikte geldi; işini bırakıp New Jersey’de yalnızlığı yeğledi. Ölümüne kadar da oradan ayrılmadı. Bütün Eserleri (10 cilt) 1902’de yayımlandı. Şiirden ölçü-uyak-nazım biçimi-koşuk birimi gibi geleneksel öğelerine sırt çevirir; duyguların coşkusu, tutkuların sıcaklığıyla insanlığın bütün özelliklerini verir. Sanatçılığının niteliklerini özetleyen bazı satırlar, onun Amerika’ daki yeni halkın erdemlerini dile getirdiğini belirtirler.