AŞKIN ÖYKÜSÜ

Koşmalarımın anlamı nedir diye

suskunluğumu dinlerken

bir tek benim duyduğum

gazellerin birbirini okşadığı fısıltıyla

aşk dedi biri ve tekrarladı -aşk-

sahi neydi aşksız geçen zaman

uğramadıklarımız değil mi

güne sığmayıp geceye bıraktığımız

sonra sabahı beklediğimiz döngüler

yağmurda ıslanmadan yürümek

vardiyalarda terini içine dökmek

yazdığın şiirleri duvarlara okumak

yola çıkmayacağın bavullara saklamak

hani gamzesi de var saydığın

kiraz dudaklı sevgilinin resimlerini

akreple yelkovanın dansı gibi

dolaştım durdum aynı mahcubiyetle

yalnızlığına sürgün sokaklarda

sokaklarda coştuğum bir gün

saklı sessizliğimi bastıran sesiyle

birden koştu geldi yeşil gözlü

sevimli mi sevimli bir kedi misali

yazdan saçlı, günbatımı heybetinde

bir masal kahramanı gibi sevgili

çok eski bir dost gibi göz göze geldik

üstüm başım bayramlıkla doldu

kalbimin sesi kaosun sesini bastırdı

kelebekler yelpaze oldu adeta başımda

oturdum yanına, patileriyle yüzümü sevdi

ben de de onu sevdim ışığı bulmuş gibi

ellerim ellerini tuttu

saçlarını okşadım

saçlarımı okşadı

gülden narin elleriyle

nasıl da şenlendi bir bilseniz küskün kalbim

mahcup ve yorgun düşlerim nasıl da şenlendi

gözleri gözlerimi alıyor hala öğle güneşi misali

şımartılmayı tatmamış gülüşümüz aynalara sığmıyor