AZ KALDI

Yusuf AKSOY

*

Korkuya çoktan meydan okuyan

cumartesi anneleri göğü çatlatırcasına

fırtınaya karşı duran çocuklarını istiyor

Galatasaray Meydanı’nın her nefesi

annelerin evlatları yerine aldıkları nefestir

tıpkı  Plaza de Mayo annelerinin

Buenos Aires’deki dinmeyen nefesleri gibi

karanlık yedi gününün anneleri

gülüşleri bile olmayan yirmili yaşlı

yarınları çalınan çocuklarının

yüzlerini saklıyorlar bedenlerine

şimdilerde başımızı nereye çevirsek

yaralarımız durmadan dağlanıyor

sokak başlarında cellatlardan kaçabilen

patili canların eli yüzü kan içinde

kahırla el uzatırken tirtreyen gözlere

düşman kan kusarak koşuyor üstümüze

Narin’in annesi gözyaşını kirletti

Narin öldürüldü, en çok o sustu

herkes sustu, herkes suçlu demek ki

hayata leke o köy neyin nesidir

kaç kez Narin dalları kırıldı Dicle’nin

Dicle, ya bentlerini yıkar ya da kurur

Sıla bebek annesinin kurbanı oldu

kutsal ailenin çukurdan mekânı çatladı

çatladı ardından kutsal olan insan onuru

dili bağlı, gözü bağlı eli bağlı kala kala

şehrin yolları mabetlerin yolları

şehir, biçare kılıklılara esir şimdi

biçareler ihanetin pusularında yatar

görünmezlere sığınıp küçülen insan

şehvet-i karanlığın çukurlarında tepinen

salya sümüklülerin ateşine odun taşıyor

bu katran ile katlanan zehri zamanda

yaralı kanatlı kuşlarla doluyor

sehrin çatılı çatısız damları

tedirginliği artıyor çocukların

çocuklar bize kırgın ve kızgın

bir sıyrılsa kara gün çocukları

dümdüz edecekler irin akan

mabete çevrilmiş şehrin yollarını

bi durun hele

bi durun umutsuzlar

az kaldı

korkuya eyvallah etmeyen anneler

yerden volkan gibi sıyıracak bakışlarını

ve

utançtan sıyrılarak koşacaklar yukarılara

yoldaş çocuklarıyla dağ taş demeden

ellerini ve ayaklarını kanatan dikenlerden

boynu düşmüşlere ve dönülmez yollara

can damlata damlata kıpkızılından