ama ben de bir put devirdim

o gün diğer günlerden daha erkenciydi

o gün de sıradan berbat bir gündü

o günü özel kılan bir özellik yoktu

o günde aslında sıradan herhangi bir gündü

aynadan uzak o cevherin altında uyuyorsun

bir şeyim kalmadı sana anlatacak

kalabalık küf bir rüzgar dağıma koyduğum

içine gömdüğüm bekleyişler

ömrüme küskün düş bu sokak

dört duvar soluk dünyam

uluyan soğuk bir nefes kapı arkasında

bütün fotoğraflarda karnım aç

sen hangi çerçevede doydun

o günlerde o

uyandı ölü bir algıyla

tülbentlerde süzülen gözyaşı ve kan

mağaraları siper etmiş çocuk yüzleri

dilini yemiş bülbül, derisi yüzülen aborjin

bir kıyımdan kalan ne varsa

toplanmış sanki içime

biri dedi: çağ kafirleşti

diğeri soldurdu gülleri toprağımda

herkes bir şey dedi benim adıma

sustum bıçaklar sürerek göğsüme

sustum yüzümü toprağa düşürerek

sustum susulması kadar

her şey sınırlı sayıda

tanrı'nın savurganlığını saymazsak

sen yabancı bir el, ben her dağa güneş

batıp çıkıyorum sensiz bütün vadilere

her gün bir çağ kapatıp

yenisi ile ekleniyorum hayata

arzulu günler sona erdi

parmaklarım kan yemiş muşta

iyice tüket kendini

nasıl olsa yol yenik düşer yolcuya

bir ömrün daha sonuna geldik

birkaç da put devirdik ağzımızda

Arsen Everekliyan