UMUT

Yusuf AKSOY

*

Yalnızlıklar

kendini tarifte çok zorlanırken

elbette ki kıştan kalan asmadaki

üzüm tanesi yalnızlık değil umut

tek bir yelkenliyle

kıyıları keşfetme de değil umut

hep birlikte kıyılarıyla denizi keşfetmek

gerekirse düşe kalka buzu kırarak

ölülerin arasından yürüyerek belki

belki karda kışta patikalardan yürüyerek

ya da şehirlerde kırılmış asfaltlardan geçerek

ama mutlaka nehirlerin denize döküldüğü yoldan

bedeline uygun yaşamak istediğimiz

asi mutluluğun

kar renginde şiddetli aşkları yaşanırken

ölü sevişmelerin yaşandığı

bir güz daha gelip dayandı da kapıya

hüznü yüzüme gönderdi yüreğim

bir yanda kendine sırt dönmüş aydın

diğer yanda kent yoksulluğunda

elleri ayakları tutmayan yığınlar

ey, karanlıklarda düşlere gizlediğimiz hayat

özlemin, iyiyi ziyan etme üzerine kurulmuş düzende

dopdolu ediyorsa senden yana olanların yüreklerini

anlatılması ne güç güzelliktir

bir de seni kıyasıya yaşamak yarınlarda

umudu da aşan bir şeyler hareketlenecek elbet

kuşatıldıkça para ile satılmaz olan ne varsa

umut, hayatı sevmektir evvela

sonra, en ağırken bile bedenimiz

ayarlı saatlerden önce kalkabilmektir ayağa