KİME

Yusuf AKSOY

*

uyduruk kışında

dört duvar içinde

kendi başına

tir tir titreyerek

üşüsen ne ki

ağızları bağlanmış

koca koca kentlerin

salt buz değil

pas tutmuş

yollarının kıyısında

kendinden yok olmuş

zavallı halinle

üşüsen ne ki

bir bir vurulurken

bir koşu öte yakada

açlığı bilmez

zemheriye aldırmaz

insan kalabilmenin

yaralarıyla avuçlarında

taşları patlatanları gör bir de

din, dil, cinsiyetten

ötelenmiş nefesleriyle

öldürene meydan okurken

kar taneleri senin başına buzdan taç

oralarda kandan buz oluyor bedenlerde

sen kime üşüyorsun

ışıkları sönmüş

bomboş utanç sokaklarında

ayaklar altındayken gecen ve gündüzün