Üşüyorum Baba

Dün, dedemle parka gitmiştik baba: Kızlı erkekli, irili ufaklı çocuklar vardı, Sanki bir bayram yeriydi orası. Dedemin bakışları üstümdeydi yine,

Gözlerim hep seni, seni aradı baba

Yaşıtlarım” baba baba” dedikçe, İnan ki bir şeyler koptu içimden. Görünürde hiçbir eksiğim yok, yok ama, Düşlerim yarım yırtık, umutlarım kırık,

Ölü müsün, diri misin, Anlayamadım be baba

Herkes eğlenirken, göğsüm sıkışıyor, Minnacık kalbim ağrıyor, çok çok ağrıyor baba

Az sonra, küçücük bir kız çocuğu geldi yanıma: “Senin baban var mı, hadi göster bakalım” dedi, Seni sordu tanırcasına, şaşırdım, donakaldım baba, En hassas yerimden vurulmuştum,

Var mısın yok musun, Ben de bilmiyorum ya, İlk suçumu, ilk günahımı işledim, İlk yalanımı söyledim: Sen beni istemesen de "Babam var, beni seviyor," dedim.

Sen babasızlığı bilemezsin baba, Dört duvarın yüzüme akseden sessizliğini, Yüreğime gömdüğüm hıçkırıklarımı bilemezsin, Ki, yarısında sen, yarısında annem, Hayatım koskoca bir yalnızlık, İçimde uçurumlar, tarifsiz bir boşluk, babasızlık, Ağız dolusu baba diyemeden, Yaşamaksa bu, hem sürünüyor, hem yaşıyorum baba

Geçen hafta anneler günüydü baba. Seninle el ele olmayı öylesine çok istedim ki baba, kalbim çırpındı durdu, Dedemin getirdiği solgun gülü verdim anneme, Olmadı baba olmadı, yüz dede bir tek baba etmiyor

İçim burkuldu, yüreğim kanadı baba

Üç hafta sonra babalar günü, Herkes sarılacak babasına, Öldüyse çiçek koyacak mezarına, Yaşıyorsa sımsıkı sokulacak babasına. Öpücükler konduracak yanaklarına, Sen ölü müsün, yoksa sahiden yaşıyor musun baba.

Minnacık yüreğim sancıyor, çok sancıyor baba

Düşünüyorum da günün birinde, İlkokul öğretmenim bir ödev verir de, Derse ki, baba sevgisini içeren, İçli bir kompozisyon yazınız Ne düşünecek, ne söyleyecek, ne yazacağım baba; Senin için yaşıyor mu, öldü mü diyeceğim, Yoksa yine koskocaman bir yalan mı söyleyeceğim

Kanıyor minnacık yüreğim, vallahi kanıyor baba; Üşüyorum, dün gibi sevgisizlikten üşüyorum baba