YAŞ

Özdemir ASAF

*

Yaş 5

Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.

Yaş 7

Meşrubat içerken gülersem içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.

Yaş 12

Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.

Yaş 13

Annemle babamın el ele tutuşmalarının ve öpüşmelerinin beni daima mutlu ettiğini öğrendim.

Yaş 15

Bazen hayvanların kalbimi insanlardan daha fazla ısıttığını öğrendim.

Yaş 18

İlk gençlik yıllarımın keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu öğrendim.

Yaş 24

Aşkın kalbimi kırabileceğini ama buna değer olduğunu öğrendim.

Yaş 33

Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun ona ödünç para vermek olduğunu öğrendim.

Yaş 36

Önemli olanın başkalarının benim için ne düşündükleri değil benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu öğrendim.

Yaş 38

Eşimin beni hala sevdiğini, tabakta iki elma kaldığında küçüğünü almasından anlayabileceğimi öğrendim.

Yaş 41

Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda belirlediğini öğrendim.

Yaş 44

Annemin beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu öğrendim..

Yaş 46

Yalnızca minik bir kart göndererek bile birinin gönlünü aydınlatabileceğimi öğrendim.

Yaş 49

Herhangi bir işi yaptığımdan daha iyi yapmaya çalıştığımda, o işin yaratıcılığa dönüştüğünü öğrendim.

Yaş 50

Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim.

Yaş 53

İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını öğrendim.

Yaş 55

Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almam gerektiğini öğrendim.

Yaş 64

Mutluluğun parfüm gibi olduğunu, kendime bulaştırmadan başkalarına veremeyeceğimi öğrendim.

Yaş 70

İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha iyi olduğunu öğrendim.

Yaş 82

Sancılar içinde kıvransam bile başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini öğrendim.

Yaş 90 Kiminle evleneceğin kararının hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.

Yaş 95

Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu öğrendim.

“Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.

Yokuşun başında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum.”