KIŞ

Yusuf AKSOY

*

Kaçıncı kış bu böyle

ne getirip götürdüğü pek bilinmeyen

kentler battaniye altında çıplak yine

çıplaklığa da hiç aldırmıyor ya

çaresizliği boyun eğen huzura sayıyor

ne gecede evsizleri

ve titreyen aç canları biliyor

ne de karanlıkta pazar sonrası

yüzünü gizlemeyenleri

dağılan pazar yerinden farksız

anlayacağımız bu kış da memleket

köyler geleneği sürdürüyor

köylü kurnazı sırıtmaları

ucuz ihanetin sureti olsa gerek

toprak bile yüzünü öte dönmüş

ne kökteki yetiyor kışa

ne de başaktaki

belli ki o da tahammülsüz

mevsim döngüsü halini almış

satışlara gelemiyor artık

vicdan buz tutmaya meyilliyken

bu çağın çeyreğinde

ceylan sessizliğinde ovalar

birbirine uzanamıyor

ormanda ağaçlar

dokunamıyor börtü böcekler

ataşe benzeyen ele avuca

siyanürle zehirlenen

yer üstü ve yer altının dilsizleri

çığlık çığlığa oysaki

bir avuç da olsun duyan var

çağın namusudur duyanlar

tek mevsim değil

dört mevsim

kış altında hayat

bedenleri kurtarmaya çalışıyor

ruhu donmayan kalabalıklar

akıl biçare

akla aykırı

düşkünlük salgınının

hız kesmemesine

ancak

ağır ağır da olsa

buzu kıranları görüyor

kendinde akıl olanlar

hayat bu

düşe kalka

yürünecek

kışta da yollar