KAR

Lapa lapa kar yağıyor

oh ne hoş bir manzara!

ışık hızıyla cebe düşen ajanslar

kapanan köy yollarını sıralıyor

saatler ilerledikçe

sobadan zehirlenme haberleri

ölümüne susan canlardan ise haber yok

kimsenin bilmediği ve bilmek istemediği

sayısı dilimizin varamadığı büyüklükte

aynı bizim gibi kalbi acıyan canların

açlıktan ve soğuktan kırıma uğramaları

haberlerde yok

dili, gözü, kulağı olmayan kim

sessiz, sedasız ölen kim gerçekte

karın azgınlığı arttıkça

coşuyor bir avuç insan

evlerin içinde insanlar

dışında evsizler ölüyor

soğuktan ve açlıktan değil esasta

tükenmişlikten, kimselerin yokluğundan

çok azımızın gözünde yaşlar donup kalıyor

biliriz de anlatamayız hala kimselere

karanlığın, donduran ayazın, açlığın ve ölümün

güneşe sırt dönmemizden olduğunu

toprak coşsun

ona sözüm yok

ya sana ne oluyor

kapıyı çekince

pencereyi kapatınca

her şeyi kendinde yolunda sanan

kendi gölgesinden habersiz

aynadaki yabancıyı tanıyamayan

vicdanı kar altında donmuş

salt haz düşkünü zavallı insan

senden dolayı

ne yağmur

ne kar

ne sabah

ne de akşam eşitlikçi oluyor