Hep

Avuçlarımıza bırakılan topu topu bir ömürdü

Bir ömür ki gözler bulut bulut

Gözler yoğun kanamalı

Sırtımızda yumrular

Sayısız kambur sırtımızda

Filizlerimiz kırılmışken

Öz suyumuzda ateş

Yaşamaksa, böylesi yaşamak

Haddinden fazlaydı

Yorgunduk biz

Biz hep yaralı

Tetiğe davranmaya hazır

Altı patlar

Yedi patlar

Sekiz!

Onlar hep eli silahlı

Dünden bugüne

Dört mevsim kıştık, yine ve hep

Oysa bir boşluğuna denk gelmeliydi çemberin

Gökkuşağı bulaşmalıydı ellerimize

Sonrası

Bir dahası yok

Nisan yağmurlarında ıslanmak hastalıklı

Değişti, dönüştü mevsimler

Olmadı

Anlaşılmadık

#aydogmuszeliha