DOSTUM

Dostum, alelade bir insandır, onun için tarifi gayet müşküldür. Vücudunun kusurlarını elbise ile gizlemek hünerinden habersizdir, yani şık değildir. Ahlak kaideleriyle de ruhunun çirkinliklerini saklamayı bilmez, yani iki yüzlü değildir.

Dün onunla caddede karşılaştık. İşinden yeni çıkıyordu. Hissediyordum ki zihninde fikirler, sonbaharın hasta sinekleri gibi zahmetle kımıldanıyordu. Kendisine bir yerde oturup dinlenmeyi teklif ettim. Alıştığımız bir köşede, iki siyah bira kadehi karşısında, sakin sakin, konuşmaya koyulduk. Köpüklü serin içki boğazından geçtikçe, bir dakika evvel, zihninde sürüklenmekten bile aciz sineklerin yavaş yavaş kanat oynatmaya başladıklarını gözümle görüyor gibi idim.

Alkol miktarı yorgun uzviyetinde çoğaldıkça, zekası adeta muntazam bir faaliyetin merkezi olmaya başlıyordu. Fakat biranın zayıf tesirini kafi bulmayan dostum, birden, şeytani bir ilhama uyarak, kendisine karışık bir amerikan içkisi getirtti. Fazla bekletmeden bira ve kokteyl dimağında müthiş bir patlama ile karşılaştılar ve ölgün sinekleri kudurmuş anlara döndürdüler.

Şimdi dostum, karşımda, tepeden tırnağa kadar vızıltılı, coşkun bir kovan olmuştu. Evvela bize hizmet eden adama şiddetle hakaret etti, beni sebepsiz tersledi ve biraz evvel masamıza misafir gelen bir arkadaşla hiçten münakaşaya girişerek fikrini, hiddet ve şiddetin en son perdelerinden çıkan korkunç bir sesle müdafaa etti.

Hesabımızı gördük. Onu açık havaya çıkardım. Bir bahar akşamının tatlı serinliği kıpkızıl çehreye vurdukça sesin haşinliği düştü. Hiddeti, yavaş yavaş derin bir sükuna döndü. Bana söyleyiniz: Boğazından geçen içkilerin cinsine, ışığa ve havaya göre, her an ruhu muhtelif karışımların sahnesi olan dostumun, bir kimyahane çanağından farkı var mıydı? Dostumun insan olarak irade kudretine ne kıymet verirsiniz?