53 YIL SONRA TEMİZE ÇIKTIK

Beyceli yürüyüş grubu

Fatsa’nın Beyceli köyü yolu Belediye tarafından asfaltlanmış. 7 km. kadar olan köy ana yolunun asfaltı bitince cami önünde bir tören düzenlenmiş. Ordu ve Fatsa Belediye başkanlarının katıldığı törende Fatsa Belediye Tiyatrosu da on 10 dakikalık bir piyes oynamış. Piyesin konusu 53 yıl önce Ordu’ya kadar yaptığımız iki günlük “Yol Yürüyüşü.” Bu yol yürüyüşünün kararı, şimdi tören yapılan aynı caminin avlusunda bir Cuma namazından sonra alınmıştı. Ordu ilinde, hatta Türkiye’de köylülerin yaptığı ilk yürüyüş olan bu eylem için yasaların gereği olarak bildirimleri yapılmış olmasına rağmen zamanın Fatsa kaymakamı zorluk çıkarmış, Ordu valisi ise yürüyüşü engelleyememekle birlikte bundan hoşlanmamıştı. Bu yürüyüş, köylülerin belleklerinde unutulmaz bir iz bıraktı. Bunun kanıtlarından biri birkaç yıldır köyde düzenlenen kültür şenliklerinde, şenlik alanına bu yürüyüşü temsil eden büyütülmüş birkaç fotoğrafın asılması.

Fakat yürüyüş zamanın iktidarı tarafından cezasız bırakılmadı. Dört kişilik tertip komitesi mahkemeye verildi ve birkaç günlük ertelenen hapis cezalarıyla kurtuldular. Fakat ben kurtulamadım ve iki ay sonra sorgusuz sualsiz, Fatsa’da görev yaptığım köyden Siirt ili emrine sürgün kararım çıktı. Türkiye’de bir ilk olması ve Fatsa’da 1960 sonrası köylü hareketleri içinde önemli bir yere sahip olması açısından onu 2008’de “Bir Ömür Böyle Geçti-Türkiye’de İlk Köy Yürüyüşü” adıyla kitaplaştırdım. Yürüyüşe katılan 126 kişiden hayatta kalmış olanlara da dağıttım. Beyceli’de en çok okunan kitap herhalde budur… Bu yürüyüşün bir belgesele dönüşmesi, söz verenlerin cayması nedeniyle gerçekleştirilemedi. Hemşerimiz Kadir İnanır’a kitabı gönderip onun bir filmini yapmalarını önerdiysem de “Film konularını ben saptamıyorum” diyerek ilgilenmedi. Kitabı ileteceği bir film yönetmeni yoktu demek ki? “Bari onu 50. yılında köyde ve Fatsa’da bir etkinlikle analım,” dedimse ve bunun için bir etkinlik planı yaptıysam da o zamanki köy muhtarının “Kaymakam sonra beni sorumlu tutar,” demesi, bütün ülkede uygulanan olağanüstü yönetim nedeniyle cesaretin kırılması nedeniyle bu anmayı da gerçekleştiremedik. Bu durum beni pek düşündürdü ve 50 yıl önce yaptığımız bir yürüyüşün bu iktidar döneminde anmasını bile yapamadığımızı anlatan “50 Yıl Önce, 50 Yıl Sonra” başlıklı bir yazı paylaştım.

Taşınan pankartlardan biri

İADEİ İTİBAR Şimdi sıkı durun! Fatsa Belediyesi Tiyatro Ekibi, cami önündeki törenden bir gün önce köydeki bir arkadaşımıza telefon etmiş. Bu yürüyüş hakkında bilgi almış ve törende bu yürüyüşü canlandırmışlar. Yürüyüşü gerçekleştirenlere şükranlarını sunmuşlar, bunun törene katılan herkes tarafından alkışlandığı yayımlanan video çekiminde görülüyor. Benim adımı da anmışlar. Dolayısıyla mesleğinin henüz üçüncü yılında bir köy öğretmeni olarak görev aldığım bu eylemden ötürü yürüyen köylülerle birlikte temize çıkmış oldum.

Bu yürüyüşün on dakikaya sığmayacak önemli bir hareket olduğunu ve belgesel filmini de çekmek istediklerini söylemişler. Ordu Belediye Başkanı, o yürüyüşün demokratik bir hareket olduğunu anlatmış ve filmin çekimine Beyceli’den başlanmasını önermiş. Böylece, Adalet Partisi’nin iktidarı zamanında ve o iktidarın milletvekilleri ve idare mekanizmasında görev alanlar tarafından suçlanan Beyceli Yol Yürüyüşü’nün itibarı, AKP iktidar mekanizması tarafından iade edilmiş! Bunu, Nazım Hikmet gibi yıllarca eziyet edilen bir şairin, bazı şiirlerinin sağcı politikacılar tarafından seçim meydanlarında okunmasına benzetebiliriz. Ne demişler, “Yemeyenin malını yiyiverirler.” Köylülerimiz, ilk yola kavuştukları günkü gibi, yolun asfaltlanmasından sevinç duymakta haklıdır. Yol kıyılarına drenaj yapılmamış ve yol biraz darsa da. Bazı yerlerde kalınlığı 8 cm. olan asfaltın ağır vasıtaların tekerlekleri altında çabuk bozulma ihtimali olsa da. İktidarların bu gibi alt yapı yatırımlarından ötürü övünmesi doğaldır. AKP Hükümetinin merkezî ve yerel organlarına “18 yıldır neden yapmadınız?” demenin bir anlamı yoktur. Köylüler konukseverdirler. Dışarıdan gelen görevlilere karşı saygıda parti ayırımı yapmazlar. Bu zaten doğru bir muhalefet biçimi değildir. Beyceli köyü beş mahalleden oluşuyor. Ana yol gibi bu mahalle yollarının asfaltlanması da bir ihtiyaçtır. Bu bakalım hangi iktidara nasip olacak?