Karantinada Bayram Var

Atatürk'ün Samsun'a çıkışının 101. yılı oldu bu 19 Mayıs.

Dünyanın ve ülkemizin içinden geçtiği salgın sürecine ve yasaklarına rağmen, bu yaşı da coşkuyla kutladık... Yanyana gelmemiz zordu ama, kısıtlamaların getirdiği hasretle daha sıkı sarılan bir duygu yoğunluğuyla hissettik.

Kutlamalar, İzmir Karşıyaka'da bir gün önceden başlamıştı bile... İlçe merkezi ile omuz omuza duran semtlerden Alaybey'de, belediyenin orkestra üyelerinden oluşan, yüzleri Corona'dan dolayı maskeli kortej, en çok bilinen marşlarımızı çalarak başlattı töreni. Mahalleli, salgın ve dört günlük sokağa çıkma yasağı sebebiyle ancak balkonlardan büyük bir coşkuyla karşılayabildi onları.

Sosyal medya derseniz, sayısız paylaşımlarıyla kutlamalara günler öncesinden başlamıştı...

Tam 19 Mayısa kavuşulduğunda ise, daha bir yoğunlaştı bu kutlamalar. Hakkıydı, hem de fazlası ile hakkıydı... Çünkü sevgili Ata'mız bu günü, aynı zamanda kendi doğum günü olarak da saymıştı. Yani yurt sevgisiyle dolu olan o lider, kurtuluşun ilk adımını doğum günü sayacak kadar eşsiz bir kalp taşıyordu göğsünde. O, vatan aşkıyla olmaz sanılanları olduracak kadar engin, hürriyete öyle iman etmiş gözü kara bir kalpti üstelik...

Dergimiz maviADA'ya emeği geçenlerin sayesinde sosyal medyadaki sayfalarında, zaman tünelinde yolculuğa çıkma fırsatı da bulduk . Ancak birkaç kişinin katıldığı, çok istesem de öyle bir fotoğrafım olmadığı için katılamadığım çalışmada 1930'lardan,1950'lerden de resimler vardı. Keşke herkes katılsaydı, ne güzel bir resmi geçit olacaktı, ülkenin dününü bugününü sergileyen. Oysa herkese katılması için çağrı yapılmıştı. Olmadık yerde kişisel resimlerini paylaşmak için can atan grup üyelerimizin böylesine bir tarihi olaya ilgisiz kalması çok şaşırttı beni. Bu etkinliği düşünen ve hayata geçiren ailem dediğim maviADA Dergi yönetimi başta olmak üzere, emeği geçen tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

Kutlamalar taze kan gibidir, bir diriliş törenidir. Böylece geçmişi anımsar, günü gözden geçirir, geleceğe karşı sorumluluğumuz artar.

Eski bayramları günümüze taşıyan siyah beyaz fotoğrafların da örtüsünü aralamış olduk ve hafif bir üfürüşle tozlarından arındırdık... İç çekişler ve hey gidi günler hey dedirten, hatıralardan silinmeyen o eski güzelim bayramlar da anılmış oldu. Ama, gözlerden kaçmayan bir durum vardı ki, o da 19 Mayıs kutlamalarında, ülke olarak nereden nereye geldiğimizi, bu fotoğraflarla görüyorduk... 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı ile ilgili yapılan paylaşım ve yorumlardan da anladığım kadarı ile, kutlamalardaki eski heyecanın yitirilişi, en az benim kadar pek çok kişinin de içinin burkulmasına neden oldu.

Kutlamaların akşamında mahallem sakinleri stadyuma gidemiyorsak biz de Gençlik ve Spor Bayramı ile Ata'mızın doğum gününü mahallemizde kutlarız dedik. Sonra da, kadını erkeği, çocuğu genci, yaş almış ama çocuklaşan gözlerin eşliğinde havai fişek gösterisi aşağı yukarı saat 22:00 sularında başlatıldı.

Mucize, evet evet mucizeydi bu, çünkü gökyüzünü aniden yüzlerce ateş böceği sardı. Bu rengarenk ateş böcekleri, kah iç içe geçti sarmaştı, kah ayrı yıldızları hedef aldı ve boylu boyunca uzanarak ulaşmaya çalıştı... Ama bana soracak olursanız, onlar da bizim bu gün olduğumuz gibi birlik ve beraberlik içindeydiler... Onları bu kadar güzel kılan da, bu birliktelikten doğan görsel şölendi.

Bu içimden gelerek bir solukta yazdığım yazımı sonlandırmadan önce, başta bize bu duyguları yaşatan, onurlu bir gelecek sunan Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK' e, sonrasında ise adlarını saymakla bitiremeyeceğim o kahraman atalarıma... Yani ordularımızın başındaki komutanlarımıza, savaşan, gazi ve şehit olan tüm atalarımıza milletim adına teşekkür ediyor sonsuz sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Huzur içinde uyuyun...