İbrahim'in Şiiri

*

Yusuf AKSOY

*

bir yol başlangıcıydı

bir nehir olup akmak

akmak ardına bakmaksızın

dağları çevreleyen ovaları yeşerterek

acelesi vardı coşkun ırmağın

Munzur içlerine aktı hızla

hızına yetişemez oldu yola çıkacaklar

zindanın cellatları kuşattı karanlıkta nehri

Nehir beton duvar içinde esir oldu birden

ancak, geçtiği her kırdan

her ovadan cevhere bulaşmıştır bedeni

beden çelik

çelik suyunu daha da derinden alır zindanda

beden beş parça edilir

‘ser verip sır vermez’, adı İbrahim

kızıl kana boyar zindanı

ve zulmü on parça eder

yıkar geçer zindanı sonra

teslim olmaz okyanusa dönüşen nehir

akar

akar

akar

ve yarın

kalan tüm duvarları da yıkar

vicdan, olmazsa isyan yıkar

bir evladın kanlar içinde yitik kokusu

ve

sarılmak sımsıkı dağlanmış vücuduna

anlatılmaz bir ihtilal haykırışı olur

sustu sanılan halkın canlı belleğinde

gece vardiyalarına sığmaz olanlarla

denize çevrilecektir yeni nehir yolları

kucak kucak kır çiçekleri gelecek

mayıs tohumlarının düştüğü topraklardan