BEN UNUTMUŞTUM
- maviADA
- 25 Nis 2020
- 1 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 2 Şub 2021
Gün batarken geriye dönen
Kuşların seslerini unutmuştum,
Leke leke dökülen karanlıkta
Kalın gölgeler bırakarak
Eski evleri;
Gidenlerin ardından dökülen sular
Avlularda kurumuyor,
İzlerini rüzgarlar biliyor
Toz toprak kopa kopa
Eskiyen zamanı biliyor,
Uzun kavak ince ince gıcılarken
Yeşil bahçeler biliyor
Bir tek ben,
Akmayan zamanın içinde dururken
Yanan bir ışık gibi kül bırakmadan
Savrularak,
Büyüyen ben bilmiyorum;
Bu ten kesiğinin
Kirpiklerime çarpa çarpa çoğalırken
Kanaması,
Bir tek ben bilmiyorum;
Bu boşlukta
Uçurumun dibinde duran acı
Kendini çoğaltan çığlık
Nasıl tanıdım rengini
Unutmuştum;
Kör limanlara demirlemiş
Yorgun bir rüzgar gibi unutmuştum,
Dağların doruklarına
Kim koşardı,
Bunca yol bunca gurbetlik niye
Açılmış yaralarıyla bana geleni
Bir tek ben bilirim
Eskiyen sesimi
Ne zaman unuttum uzaklarda
Şimdi yırtık bir boşlukta
Duran gölgemi,
Sana bıraksam
Sana bıraksam.
/ İzmir
