BEN UNUTMUŞTUM

Gün batarken geriye dönen

Kuşların seslerini unutmuştum,

Leke leke dökülen karanlıkta

Kalın gölgeler bırakarak

Eski evleri;

Gidenlerin ardından dökülen sular

Avlularda kurumuyor,

İzlerini rüzgarlar biliyor

Toz toprak kopa kopa

Eskiyen zamanı biliyor,

Uzun kavak ince ince gıcılarken

Yeşil bahçeler biliyor

Bir tek ben,

Akmayan zamanın içinde dururken

Yanan bir ışık gibi kül bırakmadan

Savrularak,

Büyüyen ben bilmiyorum;

Bu ten kesiğinin

Kirpiklerime çarpa çarpa çoğalırken

Kanaması,

Bir tek ben bilmiyorum;

Bu boşlukta

Uçurumun dibinde duran acı

Kendini çoğaltan çığlık

Nasıl tanıdım rengini

Unutmuştum;

Kör limanlara demirlemiş

Yorgun bir rüzgar gibi unutmuştum,

Dağların doruklarına

Kim koşardı,

Bunca yol bunca gurbetlik niye

Açılmış yaralarıyla bana geleni

Bir tek ben bilirim

Eskiyen sesimi

Ne zaman unuttum uzaklarda

Şimdi yırtık bir boşlukta

Duran gölgemi,

Sana bıraksam

Sana bıraksam.

/ İzmir