SON ÇİÇEK

Senin için harfler topladım...

Çiçek çiçek...

Menekşeler, zambaklar, laleler...

Hepsi senin içindi...

Ama ellerimi kestiler...

O son çiçekti...

*

Harflerden demet yaptım...

Hece hece...

Aklımda sen...

Sancılarımla bağladım geceleri...

Gözyaşlarımla suladım...

Ama kurudu...

O son demetti...

*

Senin için heceleri bağladım birbirine...

Kelime kelime...

Lokmalar boğazımda düğümlendi...

Gülerken ağladım...

Tutuştum senin için...

Yandım...

O son alevdi...

*

Senin için kelimeleri dizdim yan yana...

Cümle kovaladı cümleyi...

Ve her birisi suçlu...

Mübaşir bağırdı mahkeme kapılarında:

“Mehmet Zeki oğlu...”

Sızlandım...

Çiçeklerimi yoldular...

O son buketti...

*

Noktalarla, virgüllerle süsledim...

Küçük yıldızlarımı serpiştirdim yapraklarına...

Kenar çizgisinden fiyonklar yaptım...

Hem yazdım...

Hem ağladım...

Kapına bıraktım geceleri...

O son sepetti...

*

Milletim, memleketlim...

Dön bak artık...

Gör...

Aç gözünü...

Biz yandık senin için, sen hâlâ duymaz, görmez, sağır, kör...

Bak gidenlerin arkasından...

Hepsi senin içindi...

Canımız feda olsun sana ama...

Yolundu bahçeler...

O son çelenkti...