Bir Dünya Kurdum

'bir dünya kurdum düşümde

bir kelebek kadar güzel

uyandım yok!

uyanıkken bir dünya kurdum

kıyısında bir denizin

bir martının

havalanışı tarifinde

uyudum yine yok

yerle gök arasındaki

karanlığı yok ettik

düşteş yığınlarla

uyandık sabah

ne yoksul

ne aç

ne esir

tüm çocuklar…’

çocuk gülüşündeki düşlerimiz

inadı hiç bırakmayacak

ve

elbet bir gün

düşten sıyrılıp

koşarken tüm çocuklar el ele

işçilerin alın teri gibi

kokan ekmek herkesin olacak

ne dikenli teller

ne mayınlar olacak

masmavi göğün altındaki toprak

canlı ne varsa onunla var olacak

kötülüğün ayırdığı canlar

çoban yıldızlarımız olacak

buğday mevsimi gibi olaca

barışa ve hürriyete

kucak açan gülüşlerimiz