Salt Baykuş Ağıdı

nefretin en çatal dillisi bende o yumuşak tınılar söyleyen dilim peşi sıra kalbim iğne dolu fıçıda...

içimde kaynayan bir yanardağ ve kan kızılı lavlar akar duygularımın içine...

nasırlı pençende kıvranıyorum oysa ki içimdeki deli tırpanla biçmek istiyor acısı beni aşan duyguları...

karpuza saplanan bıçak gibi kalbine saplanmak istiyorum orada öyle...

oyun taşlarına çevirdin parmaklarının arasında günlerce tecavüze uğradım...

yoruldum, kederli sözcükler birleştirmekten gözlerin cehennemdir senin...

adaletle bakabilseydin eğer görecektin, çaresizlikle tanrıya dökülen gözyaşlarımı görecektin ömrümün,

kırılan dallarını...

sen hiç bakmayı bilmedin ama bu bir gizdi gayrısına kapıları kilitli gayrısı el yetim kalan çocukların düşleri gibi...

kabullenmeyi öğrendim

yalnızlığın ömrü de benim her insan gibi gündelik işlerle meşgul bir koşuşturmaca içerisinde geçer giderim...

ama yine de koymam göğsümün orta yerine senden başka fotoğraf...

oysa ki der dururum içimin akarsularına yeni damlalar katarak...