HİSAP VAKTİ

düşüyor insan yalnız kalınca

meçhul kalan kimliğiyle

'unutma beni çiçeği

varlığı neydi anlamaların

her şeyden uzak uyumak

rüyada bir dağ gibi

terhis edilmiş cümle kaygılardan

geçirgen yağmurlar altında...

asfaltta düşen yüzüme baktım

sıkıldım her gün aynı olmaktan

ne dağlar yüce, ne aşklar

onlarda geçti üzerimden

boyumdan büyük telaşlarla...

ömür boyu işçilik

gittim geldim, fabrikalar yollar

ağız kokuları, döviz kurları

benzerlikler, sıradanlıklar

modern cehennem gargaraları

içtim ! tüm vücudumu kustum

hisap vakti, düşünce ortalığa gün,

güneşte eridi etim...

Arsen Everekliyan