Temiz, İyi Aydınlatılmış Bir Yer

Epey geç olmuştu ve ağacın yaprakları elektrik ışığını kapattığından gölgede kalmış yaşlı adam haricinde, kafedeki herkes gitmişti. Sokak gündüz toz topraktı ama gecenin nemi tozları götürmüştü ve yaşlı adam geç saatlere kadar oturmayı seviyordu çünkü sağırdı ve geceleyin etraf sessizleştiğinden farkı hissediyordu. İçerideki iki garson yaşlı adamın biraz sarhoş olduğunu biliyordu ve iyi bir müşteri olmasına rağmen çok sarhoş olursa parayı ödemeden gideceğini bildiklerinden gözlerini adamdan ayırmıyorlardı.

Garsonlardan biri “geçen hafta intihara kalkışmış” dedi.

“Niye?”

“çaresizlikten”

“Nesi varmış?”

“ Hiç”

“Hiç olduğunu nereden biliyorsun?”

“Çok parası var”

Kafenin kapısının yanında, duvara bitişik bir masada oturuyor ve rüzgarla hafif hafif sallanan ağaçların gölgesinde oturan yaşlı adam hariç tüm masaların boşaldığı terasa bakıyorlardı. Caddeden bir asker ve kız geçti. Elektrik direğinin ışığı askerin yakasındaki rütbeyi aydınlattı. Kızın başında bere yoktu ve adamın yanında hızlı hızlı gidiyordu.

Bir garson “devriyeler yakalayacak” dedi.

“ Adam istediğini elde ettikten sonra ne far keder?”

“Caddeden sapsa iyi eder, devriyeler yakalayacak, beş dakika önce geçtiler”

Gölgede oturan yaşlı adam bardağıyla tabağa vurdu. Genç olan garson adamın yanına gitti.

“Ne istiyorsun?” Yaşlı adam ona baktı “bir brandi daha” dedi.

Garson “sarhoş olacaksın” dedi. Yaşlı adam ona baktı, garson gitti.

Arkadaşına “bütün gece oturacak” dedi. “uykum geldi, hiçbir zaman saat üçten önce yatmıyorum, geçen hafta kendisini öldürmeliydi”

Garson brandi şişesini ve tezgâhın içinden bir başka bardakaltlığı alıp yaşlı adamın masasına doğru gitti. Tabağı koydu ve kadehi ağzına kadar brandiyle doldurdu.

Sağır adama “geçen hafta kendini gebertmeliydin” dedi. Yaşlı adam parmağıyla işaret ederek “biraz daha koy” dedi. Garson biraz daha brandi koydu öyle ki, içki kadehin sapından iç içe konmuş bardakaltlığı yığının en üstündekine kadar taştı. Yaşlı adam “teşekkür” dedi. Garson şişeyi kafeye götürdü. Tekrar masaya arkadaşının yanına oturdu.

“Sarhoş oldu”

“Her gece sarhoş”

“Niye kendini öldürmek istemiş?” “Nereden bileyim?” “Nasıl yapmış?”

“Kendini iple asmış”

“Kim kurtarmış?” “Yeğeni”

“Niye kurtarmışlar?”

“ Günaha girmesinden korkmuşlar”

“Ne kadar parası var?”

“Çok parası varmış”

“Seksen yaşında filan vardır”

“Bence de seksen var”

“Keşke evine gitse hiçbir zaman saat üçten önce yatağa girmiyorum, yatılacak saat mi bu?!”

“ Gitmiyor çünkü oturmak hoşuna gidiyor”

“O yalnız ama ben yalnız değilim yatakta beni bekleyen bir karım var”

“Vaktiyle onun da karısı varmış”

“Şimdi karısı olsa da ona faydası olmazdı”

“Bilemezsin, bir karısı olsa daha iyi olabilirdi”

“Yeğeni bakıyormuş işte, ipten aldığını söyledin”

“Biliyorum, ben bu kadar yaşlanmak istemem, yaşlılar pis oluyor”

“Hepsi değil, bu yaşlı adam temiz pak biri, döküp saçmadan içkisini içiyor, şimdi sarhoşken bile öyle, baksana”

“Bakmak istemiyorum, keşke evine gitse, çalışmak zorunda olanlara hiç saygısı yok”

Yaşlı adam bardağının arkasından meydana sonra da garsonlara baktı.

Bardağını göstererek “bir brandi daha” dedi. Acelesi olan garson yanına geldi.

Aptalların sarhoşlarla veya yabancılarla konuşurken yaptığı gibi tamamlanmamış cümleler kurarak “bitti” dedi. “bu gece başka içki yok, kapandık”

Yaşlı adam “Bir tek daha” dedi.

Garson bir bezle masanın kenarını sildi ve başını salladı “Yok, bitti”

Yaşlı adam ayağa kalktı, yavaşça tabak altlıklarını saydı, cebinden deri bir cüzdan çıkarttı ve yarım pesata bahşiş de bırakarak hesabı ödedi. Caddeden aşağı giderken garson onu izledi; sallana sallana ama vakurla yürüyen çok yaşlı bir adam.

Acelesi olmayan garson “ Kalıp biraz daha içseydi niye bırakmadın?” dedi. Kepenkleri indiriyorlardı. “saat iki buçuk bile olmadı”

“Evime yatağıma gitmek istiyorum”

“ Bir saatten ne olur ki?”

“Onun için olmaz ama benim için çok fark eder”

“Bir saat bir saattir”

“Sen de yaşlı adam gibi konuşuyorsun, bir şişe alıp evde de içebilir”

“Aynı şey değil”

Karısı olan garson “evet değil” diye ona hak verdi. Haksızlık yapmak istemiyordu sadece acelesi vardı.

“Ya sen? Her zamankinden önce eve gitmekten korkmuyor musun ya?”

“Sen bana hakaret mi ediyorsun?”

“Hayır yoldaş, sadece şaka yapıyordum”

Acelesi olan garson metal kepenkleri kapatırken “Hayır, ben kendime güveniyorum, kendimden eminim” Yaşlı olan garson “gençsin, kendine güveniyorsun ve bir işin var, her şeye sahipsin”

“Ya senin neyin eksik?”

“İşten başka her şey”

“Benim sahip olduğum her şeye sen de sahipsin”

“Hayır benim kendime hiç güvenim yok hem genç de değilim”

“Hadii, saçmalamayı bırak da kapıyı kilitle”

Yaşlı garson “Ben şu geç saate kadar kafede oturanlardanım dedi.

“Yatağa gitmek istemeyenlerden, geceleyin ışık yanmasını isteyenlerden”

“Ben eve gidip yatağa yatmak istiyorum”

Yaşlı garson “seninle öyle farklıyız ki” dedi. Eve gitmek üzere giyinmişti. “Bu bir gençlik ve kendine güven meselesi değil, gerçi ikisi de güzel şeyler. Her gece kafeyi istemeye istemeye kapıyorum gelmek isteyen biri olabilir diye”

“Arkadaşım tüm gece açık olan yerler var”

“Anlamıyorsun, burası temiz ve güzel bir kafe, iyi aydınlanıyor, ışık çok iyi, hem ayrıca ağaçların gölgesi de var”

Genç garson “iyi geceler” dedi.

Öteki “iyi geceler” dedi. Işığı söndürüp kendi kendisine konuşmaya devam etti. Işık da mühimdi tabii ama yerin temiz ve güzel olması da gerekir. Müzik istemez. Kesinlikle müzik istemez. Bir barın önünde vakarla oturamazsın ama burada saatlerce bunu sağlayabiliyoruz. Neden korktu? Bu korku ya da ürkme değil. İyi bildiği bir hiçlikti. Hepsi bir hiç. adam da bir hiç. Tüm istediği temiz ve iyi aydınlatılmış bir yer, belli bir temizlik ve düzen, bazıları bunun içinde yaşar ama fark etmez, ama o hepsini biliyor, Cennet'teki hiçimiz, bize hiçliğimizi ver, günlük hiçliğimizi ver, bu dünyada da öteki dünyada da hiçliğimizi ver, hiçliklerimizi hiç et, bizi hiç gününden kurtar ve bizi hiçten koru Gülümsedi ve parlak bir kahve makinasının olduğu bir barın önünde durdu.

Barmen “siz ne istediniz?”diye sordu.

“Hiç”

Barmen “ kafayı yemiş biri daha” deyip gitti.

Garson “küçük bir fincan” dedi.

Barmen bir fincan doldurdu.

Garson “ışık bayağı parlak ve hoş ama tezgâh cilalanmamış” dedi.

Barmen ona baktı ama cevap vermedi. Sohbet etmek için çok geç bir saatti.

Barmen “bir bardak daha ister misin?” diye sordu.

Garson “Hayır teşekkürler” dedi ve gitti. Barları ve meyhaneleri sevmezdi. Temiz, iyi aydınlatılmış bir yer çok farklı bir şeydi. Artık daha fazla düşünmeden evine, odasına gidecek, yatağına uzanacaktı. Ve ancak sabaha karşı uyuyacaktı. Kendi kendine sadece uykusuzluktan olmalı, çoğu kişi bundan muzdarip dedi.

*

Çeviri: Müjde Dural

ERNEST HEMINGWAY:

21 Temmuz 1899 - 2 Temmuz 1961

Ernest Miller Hemingway, Amerikalı romancı, hikâye yazarı ve gazetecidir. Basit yazma tekniği ve sade üslubuyla 20. yüzyıl kurgu romancılığını etkilemiştir. Nobel ve Pulitzer Ödülü sahibi yazarın çoğu eseri, bugün Amerikan edebiyatının başyapıtlarından kabul edilir. Başlıca kitapları: Yaşlı Adam ve Deniz, Silahlara Veda, Çanlar Kimin İçin Çalıyor, Paris Bir Şenliktir