Niçin Baktın Bana Öyle

Son günlerde pek muhterem bir emekli devlet büyüğümüz ki kendisi aynı zamanda iktidar partisinin İBB BAŞKAN ADAYI'dır; seçimlerde sandık başkanlarının seçmenlerin yüzüne bakıp hangi partili olduklarını anladıklarını, bu kişilere kasıtlı olarak oy pusulasının eksik verildiğini buyurmuş ve seçimin iptaline gerekçe göstermiş.

Eee tabii haklı adamcağız; insanların yüzüne bakınca ne mal oldukları anlaşılıyor, ama bu daha çok siyasetçiler için geçerli. Bir siyasetçinin bıyığından, saçından, ceketinden... hangi partiden olduğu şıp diye anlaşılıyor da sade vatandaşta pek başarılı olunmuyor bu yöntemle.

31 Mart seçimlerinden bir iki gün önce Kadıköy'den bindiğim belediye otobüsünde karşılıklı koltukların olduğu yere oturmuştum, karşımda lise öğrencisi sandığım şirin bir genç kız oturuyordu. Sonra benden hayli yaşlı, modern giyimli bir hanım gelip yanıma oturmuş, diğer durakta da başörtülü, pardösülü bir hanım binmiş otobüse ve dördüncü koltuğa da o oturmuştu, böylece kare as tamamlanmıştı... Bir müddet birbirimizi süzdükten sonra bir ısınıp bir soğuyan havalardan dem vuran bir sohbet başlamıştı aramızda.

Karşımda oturan genç kızın gideceği yerle ilgili sorusu üzerine, onunla ilgili bir muhabbet başlamıştı. O genç kızın aslında üniversite son sınıf öğrencisi olduğunu ve staj yaptığını öğrenince hem şaşırmış hem de eğitimle, gençlerin iş bulamamasıyla ilgili yeni bir konuya girmiştik.

Bindiğimiz otobüs Üsküdar'ın tepelerinden sahile doğru süzülürken yol kenarında sıra sıra dizilmiş seçim afişleri dikkatimi çekmişti. Akp'nin Büyük şehir belediye başkan adayıyla ilçe başkan adayı "İstanbul bizim aşkımız" sloganıyla baş başa poz vermişlerdi afişlerde. Hemen yanındaki bir başka afişte ise baş başa poz veren adayların yanında Cumhurbaşkanı da arz-ı endam ediyordu... Düşünmüştüm de koskoca Cumhurbaşkanı niye mahalli bir seçimde bunca öne çıkar, bunca mücadele, bunca kavga eder diye, akıl erdirememiştim. (Şimdilerde akıl erdirir olduk tabii)

Neyse yolculuğumuz bu afişlerin gölgesinde sürerken konu ülkemizin eğitim sistemine ve hal-i pür melalimize gelmişti. Aramızda tesettürlü ve YÜZÜNE BAKINCA şıp diye AKP'li olduğu anlaşılan biri olduğundan, durduk yere bir gerginlik yaşamamak için oldukça sakin ve temkinli konuşmaya çalışıyor, daha doğrusu konuşmadan dinliyordum. Bir müddet sonra lafa girip, kendi çocuklarını anlatan o başörtülü hanım, ders kitaplarındaki bilgilerin yetersizliğinden, saçmalığından, eğitim sistemimizin içine düşürüldüğü korkunç durumdan, insanların inançlarının sorgulanmasından filan bahsederek İKTİDAR PARTİSİNİ ve yöneticileri suçlamış, "İbadet ve inanç insanın kendiyle ilgilidir, bunu kimse sorgulayamaz, benim başörtüm, namazım kimseyi ilgilendirmez, ben kimse için değil kendim için kılıyorum namazımı, bizleri, çocuklarımızı bu hale düşürenler inşallah bunun vebalini öderler" demişti de öfkeyle şaşırıp kalakalmıştım öylece...

Konu belki ekonomiye, bekaya filan da gelecekti ama ben, ineceğim durağa geldiğimden gerisini dinleyemeden inmiştim otobüsten. Bir yandan konuştuklarımızı düşünerek yürürken bir yandan da içimi bir sevinç ve umut kaplamıştı... Biz dört farklı ve birbirini hiç tanımayan kadın, herkesin bildiği ve gördüğü asgari müşterekte buluşmuş ve ben o başörtülü kadıncağızın yüzüne çok dikkatle bakmama karşın, ne yazık ki partisi hakkında yanlış teşhis koymuştum...

Birkaç sene önce de referandum döneminde ellerinde viski bardaklarıyla YETMEZ AMA EVET diyen, tanıdığımı sandığım birilerinin de yüzlerine bakıp ne halt olduklarını anlayamamıştım... Demek ki bu benim basiretsizliğim. İyi ki sandık başkanı filan olmamışım; yoksa şu iptal edilen seçimlerde kim bilir daha neler olur, bir bavulluk daha kanıt çıkardı ortaya...

Ziya Paşanın meşhur bir beyiti vardır çoğumuzun bildiği;

"Âyinesi iştir kişinin lafa bakılmaz / Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde"

diye, ben de bu beyiti söylüyorum şu aralar gülerekten ve HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK inşallah diyorum...

Fotoğraf: Nurten Bengi Aksoy