GİDERKEN

öyle güzel güldü ki gözlerin o kış ortasında bir fotoğrafın negatifi gibi kalacağından habersiz koca bir ömür yaşadım

ansızın giderken gülüşlerini bırakıp gözlerime uzun bir zaman davetli davetsiz hüzünlerin baskınına uğradım kuşatıldım kuşatıldım kuşatıldım sonra yine kuşatıldım ama teslim olmadım hiç

silip atamasam da gözlerimden gözlerini nisan sabahlarında yağmura bırakacağım gülüşünü ya da sonbahar rüzgarlarına toprak su ve rüzgar tanıklık etsin bedellere diye