AZALIYORUM

Sizi bilmem ama ben her geçen gün bir şeylerimi yitirdiğimi fark ediyorum. Sanki azar azar yok oluyorum... Ufalıyorum, azalıyorum... Anlamıyorum, gölgem gitgide uzuyor, ama kendim gitgide küçülüyorum, azalıyorum...

Önce çocukluğumu kaybettim; okul bahçelerinde neşeli çığlıklarla oyunlar oynayan, şarkılar söyleyen çocuk yok oldu. İlk o zaman hissettim; bir yanım, küçük de olsa bir yanım, yoktu artık...

Sonra zaman geçti, ülkenin en zor günlerinde gençliğimi yitirdim, fidan gibi gençlerle birlikte gençliğimizi yitirdik; ne rahat rahat okuluma gidebildim, ne sevebildim, ne sevilmeye izin verdim. Kırk bohçanın içine hapsettiler gençliğimizi, umutlarımızı, neşemizi... O yamalı bohça parçalanırken ben de gençliğimi yitirdim, azaldım...

Zaman geçti hızla, hiç durmamacasına ve ben farkında olmadan zamanımı da yitirdim. Bana ait olan her şey azaldı bir bir... Saçlarıma aklar düştü, azaldım, gözüme gözlük taktım, azaldım... Sesimizi kıstılar toplum olarak; bağıramaz olduk, azaldım... Sesimi yitirdim, kendi sesimi duyamaz oldum, azaldım... Ağaçlarımızı kestiler, beton kuleler diktiler dört bir yanımıza, nefes alamaz oldum, azaldım... Gökyüzüne bile hasret kaldım, maviyi kaybettim, azaldım...

Her sabah gün ışığıyla açardım gözümü, güneşi çaldılar, karanlık sardı dört bir yanımızı, aydınlığa hasret kaldım, azaldım... Çocukları, kadınları öldürdüler, top tüfek sesleri arasında yaşama sevincimi kaybettim, azaldım... Yalanlar, riyalar, ikiyüzlüler içinde kaldım, doğrularımı kaybettim, azaldım... Sevdiklerimi kaybettim birer birer... Acılarım çoğalırken ben azaldım, hep azaldım...

Yıllarca öğrencilerime ders anlattım, dostlarımla sohbet ettim, konuştum, konuştum, konuştum... Oysa şimdilerde ağzımı bile açmak istemiyorum; sözlerimi kaybettim, azaldım... Yüzümü derin çizgiler, kırışıklar kapladı, güzelliğimi kaybettim, azaldım... Harflerimi çaldılar; yazamaz, okuyamaz oldum, azaldım...

Şimdilerde bir tek yüreğim kaldı elimde; her gün sesini daha az duyduğum yüreğim... Azalıyorum her gün, küçülüyorum, ufalanıyorum... Bir toz zerresi kadar kalacağım sonunda, biliyorum. Ve bir ufak rüzgar savuracak beni yıldızlara, kaybolacağım... Biliyorum. Benden ondan çalarak büyüttüğünüz dünyanızda siz, tek başınıza mutlu olacak mısınız? Sadece onu merak ediyorum...