Hasretti...

Hasretimizdi.

Uzun, kasvetli KIŞın erişilmez hülyasıydı kiraz çiçekleri...

Nisanda tomurcuklanır, Mayısta açardı, yerine göre de meyveye dururdu... Çok yükseklerde Ağustosa bile kalırdı ermesi...

Şimdi kazma kürek yakma zamanı çiçeğe durdu. Bir de kar yağarsa...

Sevinsek mi, korksak mı?

Kış kışlıktan vazgeldi, yaz yazlıktan; şimdi de kiraz çiçekleri...

Güzelim DÜNYAnın canına okuduk...

Bizi yakacak bir cehennem olmalı...